Για κάθε υπόσταση (και κατ'επέκτασιν Οντική λειτουργία) πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον μια Ενάδα της οποίας η ενέργεια να είναι "ειδικευμένη" σε αυτή την υπόσταση.
Παραδείγματος χάριν η Ψυχή είναι μια καινούργια υπόσταση μετά τον νου, δεν μπορεί να είναι πρόοδος των Νοερών Θεών σε χαμηλότερο επίπεδο, αλλά πρέπει να έχει την δική της τάξης θεότητας που να εγγυάται μια άμεση θέωση. Ο Διόνυσος πρέπει να είναι η Ενάδα της τάξης αυτής.
Ετσι αν ο αριθμός των Θεών είναι μεγαλύτερος από τις Οντικές λειτουργίες, τότε η φιλοσοφική προσέγγιση των Μύθων για να διευκρινισθεί η συνεισφορά κάθε Θεού στο οντολογικό σύστημα, έχει αποτύχει.
Αν ο αριθμός των Θεών είναι μικρότερος από τις Οντικές λειτουργίες, τότε είτε επιβάλλεται μια τεχνητή έλλειψη στο πεδίο της εκδήλωσης (π.χ. Μονοθειστικές θρησκείες ), είτε υπάρχουν περιττά στοιχεία στο Οντολογικό μας σύστημα. Αυτό διαγιγνώσκεται διαλεκτικά.
Συνεπώς ο αριθμός των Θεών ισούται με τις οντικές λειτουργίες.
(Βλέπε σχετικά Πρόκλος – Στοιχεία Θεολογίας 135, 162
Πλατωνική Θεολογία Γ 14.49)
πηγή: empedotimos.blogspot.gr
