Οι Δαίμονες, όντες οι σύνδεσμοι μεταξύ του νοερού κόσμου και των ανθρώπων, παρέχουν σημαντική βοήθεια στην πορεία της εξέλιξης του ανθρώπου.
Μια βοήθεια που αναφέραμε ήδη είναι ότι φροντίζουν ώστε οι δράσεις που θα δεχτούμε ("τιμωρίες" - "ανταμοιβές") να είναι μοιρασμένες στο σύνολο της περιφοράς του θείου γεννητού και να μην υποστούμε υπερβολικές δράσεις που από την φύση μας δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε.
Συνεπώς για να μπορέσουμε να επωφεληθούμε τα μέγιστα από την βοήθεια των Δαιμόνων, πρέπει να αποκαταστήσουμε επαφή μαζί τους.
Η επαφή αυτή θα γίνει μετά από δική μας προσπάθεια να "ανεβούμε" προς αυτούς και όχι περιμένοντας αυτούς να κατεβούν σε εμάς. Άλλωστε κοντά σε εμάς είναι οι υλαίοι δαίμονες, οι οποίοι είναι πιο εύκολοι στην επικοινωνία μαζί μας, με αποτέλεσμα αρκετοί από εμάς να παραπλανώμαστε και να νομίζουμε ότι έχουμε επαφή με ανώτερες οντότητες ενώ στην πραγματικότητα να επικοινωνούμε με οντότητες χαμηλοτάτης ποιότητας.
Σκοπός μας είναι να "ανεβούμε" και να επικοινωνήσουμε με τους ανώτερους δαίμονες, οι οποίοι όπως είπαμε είναι σχεδόν νοεροί, άρα λοιπόν πρέπει να εξελίξουμε το νοερό μέρος της ψυχής μας, ώστε να αποκαταστήσουμε επαφή με αυτούς.
Η εξέλιξη του νοερού μέρους της ψυχής μας γίνεται μόνο με την γνώση και τον διαλογισμό, για αυτό και πρέπει να προσεγγίσουμε τα κείμενα και τους Φιλοσόφους μας.
------
Οι επαφές μας με τις θείες οντότητες γίνονται με το να ανερχόμαστε εμείς προς αυτές και όχι αυτές να κατέρχονται προς εμάς.
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 92
Το γένος των δαιμόνων, όντας κοντινό στους θεούς, συμβάλλει τα μέγιστα για την πορεία των ψυχών προς την θεία ζωή. Διότι μέσω αυτού πραγματοποιείται η ανάβαση και η επαφή με τους θεούς.
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 93
Για όσους δεν έχουν αποκαθάρει τελείως τον νου της ψυχής τους, είναι πολύ δύσκολο να θεαθούν τις υπάρξεις των δαιμόνων και όλων των ανωτέρων μας.
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 94
Οι τιμωρίες που επιβάλλουν οι δαίμονες δεν είναι σωστό να ανάγονται σε μια και μόνο ζωή, αλλά στην όλη κυκλική περιφορά, με τον ίδιο τρόπο και τα αγαθά και τα ωφελήματα που παρέχουν αυτοί, πρέπει να ανάγονται στον συνολικό σκοπό της περιφοράς.
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 90
____________
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ "ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ" ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΕΙΟ!!
Παρότι σκοπός μας είναι να ανέβουμε προς τους θεούς, δεν μπορούμε τελικά να επιτύχουμε την θέωση παρά μόνο με την θεουργία. Όσοι νομίζουν ότι διίστανται οι γνώμες Πρόκλου και Ιάμβλιχου έχουν άγνοια. Δεν υπάρχει διάσταση Πρόκλου και Ιαμβλίχου.
Οπως θα δούμε η ψυχή μας έχει τους λεγόμενους "ουσιώδεις λόγους", τους οποίους πρέπει να αφυπνίσει/εκδηλώσει. Αυτό ουσιαστικά είναι η άνοδος μας προς το θείο, η οποία επιτυγχάνεται με την νόηση.
Ομως, εκ κατασκευής, δεν μπορούμε να νοούμε συνέχεια (μόνον οι θεοί "αεί νοούν") και συνεπώς δεν μπορούμε να επιτύχουμε την ένωση με το νοητό.
Για αυτό χρειαζόμαστε "εξωτερική βοήθεια", η οποία θα μας επιτρέψει να επιτύχουμε την ένωση μας με το θείο.
Αυτή την επιτυγχάνει η θεουργία, η οποία ήταν πρακτική που εχρησιμοποιείτο στα μυστήρια, και για την οποία δεν γνωρίζουμε τίποτα.
Συνεπώς, η θέωση μας είναι αποτέλεσμα συνδυασμένων ενεργειών. Αφ'ενός μεν είναι θέμα δικό μας, να ανεβούμε όσο είναι εφικτό ανθρωπίνως και αφού φτάσουμε στο μέγιστο δυνατόν, με την βοήθεια της θεουργίας, να ολοκληρώσουμε τον σκοπό μας.
Είναι όπως μας λέει ο Πρόκλος, στο Περί Ιερατικής Τέχνης, που οι ιερείς "προετοίμαζαν" τα αγάλματα έτσι ώστε να είναι δεκτικά για την κάθοδο και επιφάνεια των θεών στα μυστήρια.
πηγή: empedotimos.blogspot.gr
