«συνέστηκε γὰρ ἡ ψυχὴ ἀπὸ τῶν ἱερῶν λόγων καὶ τῶν θείων συμβόλων·
ὧν οἱ μέν εἰσιν ἀπὸ τῶν νοερῶν εἰδῶν, τὰ δὲ ἀπὸ τῶν θείων ἑνάδων· καὶ ἐσμὲν εἰκόνες μὲν τῶν νοερῶν οὐσιῶν, ἀγάλματα [τὰ] δὲ τῶν ἀγνώστων συνθημάτων. Καὶ ὥσπερ πᾶσα ψυχὴ πάντων μέν ἐστι πλήρωμα τῶν εἰδῶν, κατὰ μίαν δὲ ὅλως αἰτίαν ὑφέστηκεν, οὕτω καὶ πάντων μὲν μετέχει τῶν συνθημάτων, δι’ ὧν συνάπτεται τῷ θεῷ, ἀφώρισται δὲ ἡ ὕπαρξις ἐν ἑνί, , καθὸ συνάγεται πᾶν τὸ ἐν αὐτῇ πλῆθος εἰς μίαν κορυφήν. Δεῖ γὰρ καὶ τοῦτο
εἰδέναι, ὡς πᾶσα ψυχὴ πάσης κατ’ εἶδος διέστηκε, καὶ ὅσαι ψυχαί, τοσαῦτα καὶ τὰ εἴδη τῶν ψυχῶν ἐστι· πρῶτον μὲν γὰρ καθ’ ἓν εἶδος, πολλῶν ἀτόμων ὑπόστασις ἑνοειδῶν περί τε τὴν ὕλην ἐστὶ καὶ τὰ σύνθετα τῶν ὄντων, μιᾶς
ὑποκειμένης φύσεως ποικίλως τοῦ αὐτοῦ μετεχούσης εἴδους· εἰ γὰρ τὸ εἶναι τῆς ψυχῆς λόγος ἐστὶ καὶ εἶδος ἁπλοῦν, ἢ οὐδὲν διοίσει κατ’ οὐσίαν ψυχή τις ἄλλης ἢ κατ’ εἶδος ἂν διαφέροι· ὃ γάρ ἐστι διοίσει μόνον, ἔστι δὲ εἶδος μόνον. ῞Οθεν δῆλον ὡς πᾶσα ψυχή, κἂν τῶν αὐτῶν ᾖ λόγων πλήρης, ἀλλ’ ἓν εἶδος ἔλαχεν ἀφοριστικὸν τῶν ἄλλων, ὥσπερ τὸ ἡλιακὸν εἶδος χαρακτηρίζει τὴν ἡλιακὴν ψυχήν, ἄλλο ἄλλην»
ὧν οἱ μέν εἰσιν ἀπὸ τῶν νοερῶν εἰδῶν, τὰ δὲ ἀπὸ τῶν θείων ἑνάδων· καὶ ἐσμὲν εἰκόνες μὲν τῶν νοερῶν οὐσιῶν, ἀγάλματα [τὰ] δὲ τῶν ἀγνώστων συνθημάτων. Καὶ ὥσπερ πᾶσα ψυχὴ πάντων μέν ἐστι πλήρωμα τῶν εἰδῶν, κατὰ μίαν δὲ ὅλως αἰτίαν ὑφέστηκεν, οὕτω καὶ πάντων μὲν μετέχει τῶν συνθημάτων, δι’ ὧν συνάπτεται τῷ θεῷ, ἀφώρισται δὲ ἡ ὕπαρξις ἐν ἑνί, , καθὸ συνάγεται πᾶν τὸ ἐν αὐτῇ πλῆθος εἰς μίαν κορυφήν. Δεῖ γὰρ καὶ τοῦτο
εἰδέναι, ὡς πᾶσα ψυχὴ πάσης κατ’ εἶδος διέστηκε, καὶ ὅσαι ψυχαί, τοσαῦτα καὶ τὰ εἴδη τῶν ψυχῶν ἐστι· πρῶτον μὲν γὰρ καθ’ ἓν εἶδος, πολλῶν ἀτόμων ὑπόστασις ἑνοειδῶν περί τε τὴν ὕλην ἐστὶ καὶ τὰ σύνθετα τῶν ὄντων, μιᾶς
ὑποκειμένης φύσεως ποικίλως τοῦ αὐτοῦ μετεχούσης εἴδους· εἰ γὰρ τὸ εἶναι τῆς ψυχῆς λόγος ἐστὶ καὶ εἶδος ἁπλοῦν, ἢ οὐδὲν διοίσει κατ’ οὐσίαν ψυχή τις ἄλλης ἢ κατ’ εἶδος ἂν διαφέροι· ὃ γάρ ἐστι διοίσει μόνον, ἔστι δὲ εἶδος μόνον. ῞Οθεν δῆλον ὡς πᾶσα ψυχή, κἂν τῶν αὐτῶν ᾖ λόγων πλήρης, ἀλλ’ ἓν εἶδος ἔλαχεν ἀφοριστικὸν τῶν ἄλλων, ὥσπερ τὸ ἡλιακὸν εἶδος χαρακτηρίζει τὴν ἡλιακὴν ψυχήν, ἄλλο ἄλλην»
«Γιατί η ψυχή έχει συσταθεί από τους ιερούς λόγους και από τα θεϊκά σύμβολα. Από αυτά τα δύο, οι ιεροί λόγοι προέρχονται από τα νοερά είδη, ενώ τα θεϊκά σύμβολα προέρχονται από τις θεϊκές ενάδες. Και είμαστε εικόνες των νοερών ουσιών και ομοιώματα των αγνώστων συμβόλων. Και όπως ακριβώς κάθε ψυχή είναι σύνολο όλων των ειδών και έχει λάβει υπόσταση από μία αιτία, έτσι μετέχει σε όλα τα σύμβολα μέσω των οποίων συνδέεται με τον θεό, ενώ η ύπαρξη της έχει καθοριστεί από ένα με το οποίο ολόκληρο το πλήθος που έχει μέσα της συγκεντρώνεται σε μια κορυφή.
Γιατί πρέπει να γνωρίζουμε και τούτο, ότι κάθε ψυχή έχει διαφοροποιηθεί από κάθε άλλη ψυχή ως προς το είδος, και ότι όσες είναι οι ψυχές, τόσα είναι και τα είδη των ψυχών. Γιατί κατά πρώτον, με βάση ένα είδος υπάρχει η υπόσταση πολλών ατόμων που έχουν την μορφή του ενός μέσα στην ύλη και μέσα στα σύνθετα όντα, καθώς η μια φύση που υπάρχει ως υπόστρωμα μετέχει με ποικίλο τρόπο στο είδος. Γιατί αν η ουσία της ψυχής είναι λόγος και απλό είδος, τότε είτε η μία ψυχή δεν θα διαφέρει καθόλου από την άλλη ως προς την ουσία, είτε θα διαφέρει ως προς το είδος. Γιατί θα διαφέρει μόνο αυτό που είναι ψυχή , και η ψυχή είναι μόνο είδος.
Γι’αυτό είναι φανερό ότι κάθε ψυχή, ακόμα κι αν είναι γεμάτη από τους ίδιους λόγους, ωστόσο έλαβε ένα είδος που καθορίζει τα άλλα, όπως ακριβώς το ηλιακό είδος χαρακτηρίζει την ηλιακή ψυχή και κάποιο άλλο είδος χαρακτηρίζει κάποια άλλη ψυχή»
πηγή: empedotimos.blogspot.gr
