Λόγος και φρόνηση
§1
Εισαγωγικές υποτυπώσεις
ΠΛΩΤΙΝΟΣ - Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΙΣΘΗΤΑ ΣΤΑ ΝΟΗΤΑ
Ο Πλωτίνος ήθελε να ανακτήσει η φιλοσοφία τον «ψυχαγωγικό» χαρακτήρα της, που της είχαν δώσει «οι παλαιοί και θείοι άνδρες»· να γίνει οδηγός της ψυχής στην πορεία της προς το Αγαθό, το Ένα. Γι᾽ αυτό και επέστρεψε στον Πλάτωνα.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Σε ένα πολύ σημαντικό απόσπασμα του ο Δαμάσκιος , στο έργο του "Σχόλια στον Πλατωνικό Φαίδωνα 130", καταγράφει επιγραμματικά, αλλά ταυτόχρονα πολύ εμπεριστατωμένα, την πορεία της ψυχής, όπως έχει καταγραφεί στους μύθους και δίνει το κλειδί για την αποκωδικοποίηση και ταυτόχρονα την σύνδεση των διαφόρων μύθων μεταξύ τους, και έτσι μας επιτρέπει να αποκτήσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα και άποψη για το θέμα αυτό.
"Οτι Κορικώς μεν εις γένεσιν κάτεισιν η ψυχή,
Διονυσιακώς δε μερίζεται υπό της γενέσεως,
Προμηθείως δε και Τιτανικώς εγκαταδείται τωι σώματι.
Λύει μεν ουν αυτήν Ηρακλείως ισχύσασα,
Συναιρεί δε δια Απόλλωνος
Και της Σώτειρας Αθηνάς καθαρκτικώς τωι όντι φιλοσοφούσα,
Ανάγει δε εις τα οικεία αίτια αυτήν μετά της Δήμητρος"
Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ
Μαρμάρινο άγαλμα του Διόνυσου,
Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης
2ος π.Χ. αιώνας
Σχετικό κεφάλαιο από το έργο του Christian Meier «Η πολιτική τέχνη της Αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας»
Στο δεύτερο μισό του Μάρτη οι Αθηναίοι γιόρταζαν τα Μεγάλα Διονύσια, μια από τις πιο σημαντικές, ενδιαφέρουσες και επιπλέον πιο μοντέρνες σε περιεχόμενο γιορτές στη μακρά σειρά των γιορτών τους. Λίγο νωρίτερα είχε ξαναρχίσει η ναυσιπλοΐα στο Αιγαίο. Οι πόλεις της αθηναϊκής συμμαχίας έπρεπε από τα μέσα του πέμπτου αιώνα να καταβάλουν στην Αθήνα τις εισφορές τους (που ήδη τότε ήταν βασικά φόροι) “στα Διονύσια”, όπως έλεγαν. Η πόλη γέμιζε από ξένους και αποκτούσε διεθνή χαρακτήρα.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ - 7000 ΕΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Εισαγωγή
To ζήτημα της γενέσεως της γραφής υπήρξε εδώ και πολλά έτη σημείο τριβής και πεδίο αναπτύξεως διαφόρων θεωριών. Από τα τέλη του 18ου αι. όμως, και ιδιαιτέρως από το 1816 και έπειτα, το ζήτημα της γραφής ετέθη επί νέων, «ινδοευρωπαϊκών» βάσεων. Η έκφρασις της ινδοευρωπαϊκής -βλ. ινδογερμανικής- θεωρίας από τον Βορρά, καθαρό προϊόν του αναγεννημένου γερμανικού εθνικισμού, μετά την νικηφόρο λήξι των Ναπολεόντειων Πολέμων, δεν ήταν δυνατό να αφήση εκτός το ζήτημα της γραφής. Όφειλε και η γραφή να καταστή εφεύρημα των ανύπαρκτων ινδοευρωπαίων Αρίων. Μητέρα δε όλων των γλωσσών απεκλήθη η σανσκριτική. Από τότε φυσικά έχουν παρέλθει πολλά έτη και νέα αρχαιολογικά ευρήματα έχουν έλθει στο φως, τα όποια στην πιο καλή για τους ίνδοευρωπαϊστάς περίπτωσι, θέτουν εν αμφιβάλω την θεωρία τους. Ωστόσο αυτοί συνεχίζουν ακάθεκτοι να διαβιούν εντός της πλάνης των, λοιδορώντας τα νεώτερα στοιχεία η ακόμη χειρότερα αγνοώντας τα. Κι όμως το ζήτημα της γραφής, χάρις στην αρχαιολογική σκαπάνη, έχει με την σειρά του αρχίσει να ξεκαθαρίζη. Πέρα από κάθε διάθεσι σωβινισμού ή προγονολατρίας, η ελληνική γη έχει αρχίσει να αναδεικνύεται και πάλι στο μεγάλο βιβλίο της ανθρωπότητας, φανερώνοντας από τα σπλάγχνα της ανεκτίμητους ιστορικούς θησαυρούς, για όσους επιθυμούν να τους αναγνώσουν.
ΣΒΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΙΣΘΗΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Το σύμβολο της Σβάστικας αποτελεί ιερότατο σύμβολο στις διάφορες Εθνικές παραδόσεις, με κορύφωση στον Ινδουισμό όπου και κοσμεί τους Ινδικούς ναούς.
Είναι το σύμβολο των Δημιουργών Θεών, όλων των Εθνικών Παραδόσεων και αποτυπώνεται στον Τίμαιο του Πλάτωνα, στο 34Α-36C, όπου περιγράφεται η δημιουργία της Ψυχής του Κόσμου.
Στο σημείο εκείνο ο Πλάτων περιγράφει πως ο Δημιουργός, έβαλε στον κέντρο την Ψυχή του Κόσμου, την έκοψε σε δυο λωρίδες και ακολούθως αφού τις συνέδεσε υπό μορφήν Χ, την αφησε να περιστρέφεται αενάως κυκλικώς, κάνοντας "θείαν έναρξη μιας ζωής αδιακόπου και φρονίμου που θα διαρκέσει αιώνια".
Αν δούμε λοιπόν την Σβάστικα, τότε τα δύο κάθετα τμήματα αποτελούν τις δύο λωρίδες της Ψυχής του Κόσμου που συνεδέθησαν υπό μορφήν Χ, τα δε μικρά τμήματα στα άκρα των δύο κάθετων τμημάτων, αποτελούν τα "πτερύγια" τα οποία αποτυπώνουν την περιστροφή.
πηγή: empedotimos.blogspot.gr
ΟΙ ΕΛΕΑΤΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ
Ζήνων
Η Ελέα, χτισμένη λίγο νοτιότερα από το σημερινό Σαλέρνο, ήταν αποικία των Φωκιέων, που 'φθασαν εκεί διωγμένοι όταν οι Πέρσες κατέλαβαν την Ιωνία.
Ι. Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος
Ο Ξενοφάνης γεννήθηκε το 570 π.Χ. και πέθανε σε πολύ μεγάλη ηλικία. Στα είκοσι πέντε του χρόνια εγκαταλείπει τον Κολοφώνα για να γλιτώσει από την εισβολή των Περσών, πηγαίνει αρχικά στην Ελλάδα κι αργότερα στην Ελέα και στις Συρακούσες. Πέρασε τη ζωή του περιπλανώμενος από πόλη σε πόλη και απαγγέλλοντας ποιήματα, ίσως μάλιστα να ήταν και ραψωδός. Όντας εξαιρετικά φτωχός, έγραφε ιάμβους και ελεγείες, μεταξύ των οποίων εποποιίες για την ίδρυση του Κολοφώνα και της Ελέας. Δεν μας απομένουν πια παρά ορισμένα αποσπάσματα από τις Ελεγείες του και τους Σίλλους (δηλ. σάτιρες), ενώ μια παράδοση του αποδίδει ακόμα ένα εκτενές ποίημα με τίτλο Περί Φύσεως. Γελοιοποιούσε τον Πυθαγόρα, γνωρίστηκε πιθανότατα με τον Αναξίμανδρο τον Μιλήσιο αλλά και εθεωρείτο από τον Ηράκλειτο πολύξερος δίχως μυαλό (απ. 40).
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΞΩΑΣΤΙΚΩΝ ΙΕΡΩΝ
Το ιερό της Θεάς Δήμητρας στον αρχαιολογικό
χώρο Δίον στην Πιερία
Τα ιερά αποτέλεσαν χώρο διαμόρφωσης του συλλογικού πνεύματος που οδήγησε εξελικτικά στην πορεία της διαμόρφωσης της Ελληνικής πόλεως, καθώς αποτέλεσαν χώρο συνάντησης Θεού και ανθρώπων αλλά και ανθρώπων μεταξύ τους. Όντας στην εποχή ακόμα των μικρών οικισμών, οι άνθρωποι βρήκαν στο Θείο μια αιτία να έρθουν πιο κοντά πνευματικά και στο ιερό ένα χώρο να οριοθετήσουν την πίστη τους. Η κοινή τους πορεία σε αυτό τον τομέα έφερε τους Έλληνες ένα βήμα πιο κοντά στο συνοικισμό και στη γέννηση της πόλεως. Η σημασία των ιερών ήταν πολλαπλή: Κοινωνική, πολιτική, στρατιωτική, θρησκευτική και συμβολική.
ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ - ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΤΕΣ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
«Το λάθος της κοινής συνείδησης έγκειται στο ότι μετατρέπει το φανερό σε προφανές. Ενώ για την εγρήγορη συνείδηση τίποτε δεν είναι προφανές».
Χ. Μαλεβίτσης
Η προσωκρατική σκέψη δεν είναι εκδήλωση μιας ξαφνικής αφύπνισης του ελληνικού πνεύματος. Είναι η κορυφαία κατάληξη μιας μακροχρόνιας εξέλιξης και ωρίμασης της προσωπικότητας του Έλληνα. Καλύπτει τη χρονική περίοδο από τις αρχές του 6ου αι. π.Χ. μέχρι το τέλος, περίπου, του 5ου αι. Π.Χ., που συμπίπτει - εξ ου και η συμβατική ονομασία της- με την εποχή που εμφανίζεται ο Σωκράτης.
Ο Ησίοδος (8ος-7ος αι. π.Χ.) θα κάνει το πρώτο βήμα απομυθοποίησης και μετάβασης από θεϊκές προσωποποιήσεις προς αντίστοιχες αφηρημένες έννοιες. Είναι εκείνος που θα θέσει για πρώτη φορά τα βασικά ερωτήματα για την «αλήθεια», για την «απαρχή» και για τη «συνοχή του κόσμου». Δίνοντας μια φυσιοκρατική απάντηση στην κοσμογονία του, φωτίζει ήδη τον δρόμο που θα ακολουθήσει ο ελληνικός στοχασμός. Το ελληνικό πνεύμα είναι πλέον ώριμο για το αποφασιστικό βήμα προς τη φιλοσοφία και την, ακόμη άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτήν, επιστήμη.
Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΩΣ ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΜΟΣ - ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ
"Τρία πρέπει να είναι τα αθλοθετήματα της ζωής μας, η πορεία προς την αρχαιότητα, η πορεία προς τον έξω κόσμο και, το μεγαλύτερο και γονιμότερο, είναι η επιστροφή στον εαυτό μας. Κανένα από αυτά, και προπαντός το πρώτο αθλοθέτημα της ζωής μας, η πορεία προς την αρχαιότητα, δε θα φέρει μήτε τώρα καρπούς, αν δε τη ζήσομε με το θάμασμα. Μονάχα οι κουρασμένοι δε θαυμάζουνε και δεν αγαπούνε."
ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, καθηγητής φιλοσοφίας
Σε μία κρίσιμη εποχή, που όχι μόνο θεμελιώδη γνωρίσματα του κυρίαρχου οικονομικοπολιτικού μοντέλου αλλά, κυρίως, τα πολιτισμικά – με την ευρεία έννοια – συστατικά των δυτικών δημοκρατιών αμφισβητούνται και αναδιαρθρώνονται – δικαιώματα αφαιρούνται, ιδέες αναθεωρούνται, ελευθερίες περιορίζονται, η φτώχεια κι η ανεργία εκτοξεύονται κι ο πολιτικός αυταρχισμός εδραιώνεται – ο ρόλος των κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών στη διαμόρφωση ενός νέου ανθρωπισμού είναι καταλυτικός.
Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΑΣΜΑΤΟΣ
 |
| Old Man Reading – Vincent van Gogh |
Το διάβασμα είναι τέχνη (έχει τους νοητικούς και φαντασιακούς αυτοσχεδιασμούς και τις στοχαστικές πινελιές του κάθε αναζητητή / αναγνώστη) και επιστήμη (έχει συγκροτημένη μεθοδολογία και διαρκή έρευνα). Είναι πάθος και λατρεία. Δεν είναι μια ουδέτερη λειτουργία. Απαιτεί πρόσφορη ψυχική διάθεση, σφοδρή επιθυμία, συνεχή προσμονή και παραμένει πάντα σε εκκρεμότητα ανικανοποίητου. Αν δεν υπάρχει θέρμη και ζήλος, πάθος και έρωτας για το διάβασμα, δεν μπορεί να επιτελεσθεί η τελετουργία του.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΜΕΣΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Ξεκίνησα την μελέτη της Ελληνικής Μυθολογίας με την σκέψη ότι η άμεση γνώση είναι πάντα κρυφή και συγκαλυμμένη πίσω από παραβολές και θρύλους, και ότι δύσκολα προσφέρεται στον οποιοδήποτε. Ήλπιζα βέβαια ότι ίσως βρω και κάποιες απαντήσεις όσον αφορά την αρχή του κόσμου αλλά και τον ρόλο και την μοίρα του ανθρώπου μέσα στο σύμπαν. Φυσικά θα ήταν αλαζονεία να διεκδικήσω την καινοτομία σ' αυτή μου την σκέψη, γιατί άλλοι πριν από μένα το σκεφτήκανε και δουλέψανε πάνω σ' αυτό.
Αρχίζοντας λοιπόν από την κοσμογονία η Μυθολογία μας περιλαμβάνει πολλές διηγήσεις για την αρχή των όντων. Η παλαιότερη ήταν εκείνη που αναφέρει ο Όμηρος ονομάζοντας τoν Ωκεανό αρχή πάντων. Ο Ωκεανός ήταν ένας ποτάμιος θεός που ενώθηκε με την Τηθύν.
ΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ - ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΙΘΕΡΑ
Μιας και κάναμε αναφορά στα τέσσερα στοιχεία, να ανοίξουμε μια παρένθεση για να ξεκαθαρίσουμε κάτι πολύ σημαντικό.
Ο Πλάτων ΠΟΥΘΕΝΑ δεν αναφέρει για πέντε στοιχεία, αλλά μόνον τέσσερα, το δε δωδεκάεδρο που αναφέρει αμέσως μετά δεν το αντιστοιχίζει με στοιχείο, αλλά με τον χώρο, στον οποίο και μπορούν να εγγραφούν τα κανονικά πολύεδρα (Πυραμίδα, Οκτάεδρο, Εικοσάεδρο, Κύβος) που αντιστοιχούν στα τέσσερα στοιχεία, ερμηνεύοντας έτσι γεωμετρικά πως εντάσσονται τα τέσσερα στοιχεία στον κόσμο. Ο δε Πρόκλος στα Σχόλια στον Τίμαιο, διαφοροποιείται σαφώς και απορρίπτει την θέση του Αριστοτέλη περί πέμπτου στοιχείου.
(βλέπε Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο Γ 42-49)
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ
Η κάθοδος της ψυχής στο σώμα την απομάκρυνε από τα θεϊκά αίτια, από τα οποία πληρούνταν με νόηση, δύναμη και καθαρότητα, και την έφερε σε επαφή με το φυσικό γίγνεσθαι και τα υλικά πράγματα, από τα οποία γεμίζει με λήθη, πλάνη και άγνοια. Πράγματι όταν κατέβηκε, την περιέβαλαν από το Σύμπαν και ζωές πολύμορφες και χιτώνες ποικιλόμορφοι, που την κατέβασαν προς την θνητή σύσταση και την εμπόδιζαν στη θέαση των όντων.
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 224
ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ
I. Ο μάγος
Ο Εμπεδοκλής γεννήθηκε στον Ακράγαντα, μια από τις ωραιότερες πόλεις της Μεγάλης Ελλάδας, το 490 π.Χ. Θα πρέπει να ήρθε σε επαφή τόσο με τους Πυθαγόρειους όσο και με τον ηρακλειτισμό, ρεύματα με ζωηρή απήχηση στη Σικελία· θα πρέπει επίσης να συνάντησε τον Παρμενίδη και τον Αισχύλο. Παράλληλα όμως με αυτά τα φιλοσοφικά ρεύματα που γνώρισε ο Εμπεδοκλής, οφείλουμε ιδιαίτερη μνεία στα μυστικιστικά ρεύματα και ιδιαίτερα στη λατρεία του Διόνυσου. Τη λατρεία αυτή καλλιεργούσαν κυρίως ορισμένοι πλάνητες μυστικιστές, που εξόρκιζαν αρρώστους, μιλούσαν με χρησμούς και συνέτασσαν Καθαρμούς. Οι παραδόσεις αυτές παρείχαν ενδεχομένως στον Εμπεδοκλή τα στοιχεία για τη διάπλαση του προσώπου με το οποίο μας εμφανίζεται μέσα στα έργα του: προφήτης και θαυματουργός. Μάγος, αυτός, μεταξύ θνητών, απευθύνεται στους συμπολίτες του, στην αρχή των δικών του Καθαρμών, με τον εξής τρόπο:
...Αθάνατος εγώ κι όμοιος θεός πλανιέμαι,
κι όχι θνητός, ανάμεσα σε σας και τιμημένος
περιζωσμένος με ταινίες κι ολάνθιστα στεφάνια.
ΕΜΠΕΔΟΤΙΜΟΣ - ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΦΙΚΟΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
Η Ελληνική Θεολογία είναι συγκεκριμένη και ειδικά η Ορφικοπυθαγόρεια και Πλατωνική Φιλοσοφία (ΟΠΠ) ή οπτική είναι ΠΛΗΡΩΣ ΑΠΟΔΕΙΞΙΜΗ. Δεν υπάρχει κάποια υπόθεση ή αξίωμα. Ο ίδιος ο Πρόκλος αναφέρει την Ελληνική Θεολογία σαν την ανυπόθετη επιστήμη, σε αντιδιαστολή με την Ευκλείδεια Γεωμετρία που έχει αξιώματα.
Α. ΓΕΝΙΚΑΑπό κάποιους επιχειρείται μια παραποίηση και διαστρέβλωση της Ορφικοπυθαγόρειας και Πλατωνικής Φιλοσοφίας (για συντόμευση αναφερόμενη ως ΟΠΠ από τούδε και στο εξής) , με αποτέλεσμα να δημιουργείται τροχοπέδη στην κατανόηση της Ελληνικής Θεολογίας και μια ουσιαστική διαστρέβλωση της σκέψης, που παρεμποδίζει εκείνους που επιθυμούν να παρακολουθήσουν και να μελετήσουν την Ελληνική σκέψη στα Ελληνικά Φιλοσοφικά Κείμενα.
Παρότι διεθνώς, τα Ελληνικά Φιλοσοφικά κείμενα ήταν από καιρό στην διάθεση των μελετητών, δυστυχώς στην Ελλάδα, μόλις σχετικά πρόσφατα άρχισαν να εκδίδονται και στην Ελληνική γλώσσα με αποτέλεσμα, έστω και αργά, να είμαστε σε θέση πλέον να διατυπώσουμε με σαφήνεια και να αντιληφθούμε πλήρως την εικόνα που είχαν οι πρόγονοι μας για την Ελληνική Θεολογία.
ΒΛΑΣΗΣ ΡΑΣΣΙΑΣ - ΑΡΕΤΕΣ, ΤΟ ΑΞΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ (ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ)
Τι ακριβώς εννοούμε με τον όρο Ηθική Φιλοσοφία;
Με τον όρο «Ηθική Φιλοσοφία» εννοούμε σήμερα τον τομέα της, γενικώς ειπείν, «Φιλοσοφίας» (θέτω συνειδητά τον όρο εντός εισαγωγικών) που διερευνά το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να ζει ο άνθρωπος. Στην ελληνική αρχαιότητα, όμως, που ήταν εγγύτερη προς το πραγματικό νόημα της ίδιας της Φιλοσοφίας και επιπλέον είχε απαντήσει στο ποιος είναι αυτός ο καλύτερος τρόπος, η «Ηθική Φιλοσοφία» ήταν απλώς η κορύφωση της φιλοσοφικής σκέψης, καθώς αναλάμβανε να βαδίσει πέρα από τον στοχασμό, να προσδιορίσει την «αυθεντικά ηθική» (που πάει να πει όχι ηθικοφανή) πράξη και, τελικά, να καλέσει στην υλοποίησή της.
Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΘΝΗΤΟΥΣ
Οι Δαίμονες (από το ρήμα δαίω: μοιράζω στον καθένα την τύχη του), όντες οι σύνδεσμοι μεταξύ του νοερού κόσμου και των ανθρώπων, παρέχουν σημαντική βοήθεια στην πορεία της εξέλιξης του ανθρώπου.
Μια βοήθεια που αναφέραμε ήδη είναι ότι φροντίζουν ώστε οι δράσεις που θα δεχτούμε ("τιμωρίες" - "ανταμοιβές") να είναι μοιρασμένες στο σύνολο της περιφοράς του θείου γεννητού και να μην υποστούμε υπερβολικές δράσεις που από την φύση μας δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε.
Συνεπώς για να μπορέσουμε να επωφεληθούμε τα μέγιστα από την βοήθεια των Δαιμόνων, πρέπει να αποκαταστήσουμε επαφή μαζί τους.
ΝΙΤΣΕ - ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΗΝΙΟΧΟΙ ΚΑΘΕ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Όταν ο Νίτσε αναφερόταν στην έννοια "Έλληνας", σαφώς εννοούσε τον άνθρωπο που ασκούσε την φιλοσοφία ως τρόπο ζωής. Η ελληνικότητα, και κατά τον Νίτσε, υπερέβαινε κατά πολύ την έννοια της εθνικότητας, ήταν συνώνυμο του αληθινού οικουμενικού ανθρωπισμού.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Νίτσε, "Η γέννηση της τραγωδίας":
ΣΕΝΕΚΑΣ - Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΩΣ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ
Από όλους τους ανθρώπους, μόνο όσοι βρίσκουν χρόνο να τον αφιερώσουν στη φιλοσοφία, σχολάζουν, μόνο αυτοί ζουν πραγματικά. Και τούτο γιατί τέτοιοι άνθρωποι δεν αρκούνται στην περιφρούρηση της δικής τους ζωής, προσαρτούν και όλους τους προηγούμενους αιώνες στον δικό τους όλα τα χρόνια που έχουν προηγηθεί προστίθενται στην παρακαταθήκη τους.
Αν δεν είμαστε εντελώς αγνώμονες, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι επιφανέστατοι αυτοί θεμελιωτές κάθε ιερής σκέψης γεννήθηκαν για μας, για μας διαμόρφωσαν έναν τρόπο ζωής. Με τον ξένο μόχθο οδηγηθήκαμε στη θέαση των ωραιότερων πραγμάτων, τα οποία οι άνθρωποι αυτοί ανέσυραν από το σκότος και τα έφεραν στο φως. Κανένας αιώνας δεν παρέμεινε κλειστός για μας, σε όλους τους αιώνες έχουμε τώρα πρόσβαση και, αν θελήσουμε να περάσουμε πέρα από τα στενά όρια της ανθρώπινης αδυναμίας με τη δύναμη του νου, υπάρχει ένα μεγάλο πεδίο χρόνου, μέσα στο οποίο μπορούμε να κινηθούμε.
ΙΕΡΟΚΛΗΣ - Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Από το «Υπόμνημα στα Χρυσά Έπη του Πυθαγόρα, 24.1.1 – 24.9.6»
Για αυτό και λέγεται ορθά από τον Ηράκλειτο ότι ζούμε τον εκείνων θάνατο και πεθαίνουμε ζώντας εκεί. Γιατί ο άνθρωπος κατεβαίνει και εκπίπτει εκ της ευδαίμονος χώρας, όπως λέει ο Εμπεδοκλής ο Πυθαγόρειος: “φυγάς θέωθεν και αλήτης, γιατί πίστεψα στην μανιασμένη φιλονικία”. Όμως ανεβαίνει και ανακτά την παλιά του κατάσταση, αν φύγει από τα περί γη και τον “άχαρο τόπο”, όπως λέει ο ίδιος, “όπου βρίσκεται ο Φόνος, το Κότος και τα πλήθη των υπόλοιπων Κηρών”, τόπος στον οποίο όσοι εξέπεσαν “τριγυρνούν στον λειμώνα της Άτης μέσα στο σκοτάδι”.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΙΟ ΓΕΝΝΗΤΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ
Η αναφορά σε Θείο Γεννητό στα Φιλοσοφικά κείμενα είναι συχνή και σε κάποια σημεία με την αναφορά σε "περίοδο του Θείου Γεννητού" υποκρύτονται πολλά σημαντικά θέματα.(Κάθε ψυχή ενσαρκώνεται μία φορά σε κάθε περίοδο Θείου Γεννητού, εκτός και αν πρόκειται για τελειωμένη ψυχή η οποία υπερέβη τον κύκλο των ενσαρκώσεων και θεώθηκε.)
Το Θείο Γεννητό είναι ο Κόσμος στο σύνολο του καθώς και κάθε τι αεικίνητο και περιφερόμενο.
Η περίοδος του Θείου Γεννητού διέπεται από έναν αριθμό, που ο Πλάτων στην Πολιτεία τον ονομάζει τέλειο. Το κείμενο στο σημείο εκείνο είναι σχετικά δυσνόητο, πράγμα που έχει οδηγήσει στην συγγραφή πολλών εργασιών που προσπαθούν να καταλήξουν σε ποιόν αριθμό αναφέρεται ο Πλάτων.
Ο τέλειος αριθμός, κατά τον Πρόκλο, περιλαμβάνει την περιφορά κάθε θείου γεννητού. Ο τελειότερος είναι αυτός του Σύμπαντος, ενώ οι άλλοι, αν και τέλειοι, είναι μέρη του Κοσμικού Χρόνου.
(βλέπε Πλάτων-Πολιτεία 546b, Πρόκλος - Σχόλια στην Πολιτεία 2. 14-15)
πηγή: empedotimos.blogspot.gr
ΑΛΤΑΝΗ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑ, ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Mε το τρίπτυχο του "γνώθι σαυτόν", του "μηδέν άγαν" και του "μέτρον άριστον", ο Απόλλων καθοδηγεί την υγεία μας και μας αποκαλύπτει τον τρόπο της αυτοθεραπείας.
Θεραπευτής των θεών, ο Απόλλων υποδεικνύει στούς θνητούς τα μέσα της αυτοθεραπείας, διά της ψυχολογίας του βάθους. Όμως σήμερα η ψυχολογία του βάθους δέν είναι βαθυτέρα του απολλωνείου "γνώθι σαυτόν", ούτε σοφωτέρα του "μηδέν άγαν" και του "μέτρον άριστον". Οι δύο αυτές παραινέσεις συνοδεύουν το "γνώθι σαυτόν" και επιτρέπουν στον νού μας να αναγνωρίζη τις ελλείψεις και τις υπερβολές του, ώστε να προβαίνη σε αυτοθεραπεία, διακρίνοντας και εξισορροπώντας υπερβολές και ελλείψεις....
Το Μαντείον των Δελφών, με τα τρία προαναφερθέντα παραγγέλματα, δεσπόζει και σήμερα με την θεραπευτική του δύναμη στην διάνοιά μας, εφ' όσον επιθυμούμε να κρατάμε τα ηνία της υγείας, ως απολλώνιοι ηνίοχοι.
ΠΟΛΙΤΗΣ - "Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ"
Του Λουτσιάνο Κανφόρα, κλασσικού φιλόλογου
(ομώνυμο κεφάλαιο από το συλλογικό έργο
«Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ» με εισαγωγή του Jean – Pierre Vernant)
Εισαγωγή
Τον 6ο π.Χ. αιώνα, σε πολλές ελληνικές πόλεις, οι αριστοκρατίες, υποστηριζόμενες από το σπαρτιάτικο στρατό, εκδίωξαν τους περιβόητους τυράννους και απέκτησαν τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας.
Οι τυραννίες, απ’ όσο γνωρίζουμε, είχαν συνήθως λαϊκή βάση: ο τύραννος ήταν αρχικά ένας δημαγωγός. Ωστόσο στην πολιτική και φιλολογική παράδοση η τυραννία απέκτησε οριστικά, μιαν αρνητική συνυποδήλωση και κατέληξε (όπως θα δούμε στη συνέχεια) να συγχέεται με την ολιγαρχική εξουσία.
ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΤΥΡΙΟΣ - ΒΙΒΛΙΟ "ΠΕΡΙ ΑΠΟΧΗΣ ΕΜΨΥΧΩΝ" (ΜΗ ΚΡΕΟΦΑΓΙΑ)
Λόγος προς τον Φίρμο Καστρίκιο: Ακρεοφαγία: Παράδοση, ιεροί και θεολογικοί κανόνες
Διαβάστε ολόκληρο το μοναδικό για την ελληνική θεολογία βιβλίο περί της αποχής από το κρέας του Πορφύριου εδώ:
ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΤΥΡΙΟΣ - ΠΕΡΙ ΑΠΟΧΗΣ ΕΜΨΥΧΩΝ (ΒΙΒΛΙΟ)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)