.jpg)
Απόσπασμα από ομιλία του ελληνιστή, Perdo Olalla, που εκφώνησε στην Ημερίδα Κλασσικού Πολιτισμού του Σαγούντο της Ισπανίας, με αφορμή την πρόταση κατάργησης του μαθήματος των ελληνικών στην ισπανική εκπαίδευση, στην οποία και εναντιώθηκε:
«Θα χάσουμε αν αποκηρύξουμε το ελληνικό στοιχείο μέσα μας. Και για όσους νομίζουν ότι δεν είναι κάτι το σπουδαίο, επιδιώκοντας να μας ελαφρύνουν από αυτό το “νοσταλγικό φορτίο”, τους ρωτώ: Αν αποκηρύτταμε το ελληνικό στοιχείο τι θα κερδίζαμε; Θα μπορούσε αυτή η απώλεια να δικαιολογηθεί και να αντισταθμιστεί από την προοπτική κάποιου ενδεχόμενου κέρδους; Στο όνομα τίνος προτείνεται η ταφή του Ελληνισμού;
Ειλικρινά αυτό που πιστεύω ότι κάνει ένα πολιτισμό μεγάλο, είναι η ικανότητά του να εξελίσσεται και να εμπνέει κάτι το καινούριο. Και αυτό ακριβώς μας έχει αφήσει η Ελλάδα. (…) Η Ελλάδα ως κληρονομιά, ως πρόκληση και ως θέληση, ανέκαθεν μας ωθούσε στο να γίνουμε καλύτεροι. Και ξεχνώντας την, αφαιρώντας από τις επόμενες γενιές την ευκαιρία να γνωρίζουν το κληροδότημα και την στάση της, θα ελαχιστοποιήσουμε την πιθανότητα, να οικοδομηθεί μελλοντικά ένας κόσμος διαφορετικός. Κάτι που να μην είναι απλώς το διεστραμμένο προϊόν της καταπίεσης και του ψεύδους».
Pedro Olalla, Ισπανός Ελληνιστής
Και όμως η κύρια προσπάθεια εξαφάνισης της ελληνικής πολιτιστικής ιδιαιτερότητας, λαμβάνει χώρα εντός συνόρων. Στα σχολεία διδασκόμαστε παγκόσμια ιστορία, γραμμένη και ραμμένη στα μέτρα της Δύσης, ενώ γύρω μας καλλιεργούνται σκοπίμως εθνικισμοί. Άνθρωποι των γραμμάτων, Έλληνες και μη, υποβαθμίζουν την πανθομολογουμένως τεράστια προσφορά του ελληνικού πνεύματος στην οικουμένη, απορρίπτοντας την πολιτιστική μας ιδιαιτερότητα. Παράλληλα καλλιεργείται η ξενομανία και η ξενολατρεία.
Αποτέλεσμα:
Αντί στα σχολεία να ενθαρρύνεται η πρακτική συνέχιση της ελληνικής πνευματικής κληρονομιάς (ελευθερία, δικαιοσύνη, δημοκρατία, ανθρωπισμός, αυτοδιάθεση, κοινωνία), οι νέοι μαθαίνουν ή να επαναπαύονται στις δάφνες του παρελθόντος ή να το απορρίπτουν τελείως, που ουδεμία σχέση έχει με την υγιή ανταλλαγή πολιτισμικών πληροφοριών με το βλέμμα στην ιστορική αλήθεια. Τι έχουμε να δείξουμε ως χώρα στα παιδιά των νόμιμων μεταναστών; Πως θα ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία; Μόνο με το «πιπίλισμα» της θεωρίας περί δήθεν ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή με βίντεο «ρούντολφ το ελαφάκι»; Ο ελληνικός πολιτισμός που λατρεύτηκε και λατρεύεται οικειοθελώς σ’ ολόκληρο τον κόσμο, γιατί δεν προβάλλεται σε Έλληνες και ξένους που ζουν στην Ελλάδα, προκειμένου να καλλιεργηθεί και να ελευθερωθεί το πνεύμα;
Είναι προφανές πως οι σημερινοί Νέο-Έλληνες αποτελούν τα «κορόιδα» της υπόθεσης. Οι κακοπροαίρετοι γελούν, βλέποντας έναν λαό με τόσο μεγάλο ιστορικό βάθος, που με μια του κίνηση θα μπορούσε να φέρει τα πάνω-κάτω στο πολιτιστικό γίγνεσθαι (με την καλή έννοια), να «βαράει μύγες». Οι καλοπροαίρετοι προσπαθούν να βρουν το γιατί. Κατά καιρούς προσπαθούν να μας ξυπνήσουν, όπως δοκίμασαν οι μικροί μαθητές από την Ισπανία. Που, όμως! Οι περισσότεροι βλέπουν τα «κουλτουριάρικα» σποτάκια που πλασάρουν τα κανάλια. Που ν’ ασχοληθούν με το βίντεο των Ισπανών μαθητών που ευχαριστούσε τον Ελληνισμό σε μια προσπάθεια αφύπνισής του.
