Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

Για πρώτη φορά στην πολιτική θεωρία, αλλά και στην πολιτική εν γένει του 21ου αιώνα, δομείται μια πολιτική φιλοσοφική προσέγγιση ολιστικής θεώρησης με βάση την διαλεκτική. Η πολιτική βούληση είναι το διαλεκτικό στοιχείο που κινείται σε δύο πόλους, ανάμεσα στην πολλότητα (πολίτες) και την ενότητα (πολιτικοί λειτουργοί). Σε όλα τα προτάγματα της σύγχρονης εποχής (από την ίδρυση του ελληνικού κράτους) μέχρι και σήμερα η πολιτική βούληση  απόφασης έχει μια στατικότητα και βρίσκεται κατά κανόνα στους πολιτικούς λειτουργούς. Οι πολίτες δεν καθορίζουν, αλλά νομίζουν ότι καθορίζουν, γιατί όλα τα διακυβεύματα έχουν τεθεί εκ των προτέρων από τους πολιτικούς. Αντίθετα, θεμελιώνεται στον δημοκρατικό κοινοτισμό, που έχει στο υπόβαθρό του στοιχεία πολιτικού φιλελευθερισμού, μια αέναη κίνηση αυτής της βούλησης για απόφαση ανάμεσα σε αυτούς τους δύο πόλους (πολίτες-πολιτικούς). Η πολιτική βούληση των πολιτικών λειτουργών αναθεωρείται με βάση την πολιτική βούληση των πολιτών και το αντίστροφο. Η πολιτική απόφαση για κάθε ζήτημα του συνόλου των θεμάτων ολόκληρου του βίου της κοινωνίας είναι δημιούργημα της συνισταμένης  των δύο πολιτικών πόλων της καθολικής βούλησης. Το πρόταγμα του   δημοκρατικού κοινοτισμού κομίζει στοιχεία της πρόκλειας και εγελιανής διαλεκτικής στον τρόπο που αντιλαμβάνεται την ίδια τη ουσία της πολιτικής.

Πώς θα μπορούσαν να πάρουν οι πολίτες την εξουσία στα χέρια τους, σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ,  χωρίς να υποπίπτει το εν λόγω πρόταγμα σε οχλοκρατία:

Το πρώτο ελληνικό δημοκρατικό σύνταγμα ως δημιούργημα των πολιτών

Αρχικά, σε ένα ανθρωποκεντρικό πολίτευμα είναι ανάγκη να δομηθεί ένα νέο σύνταγμα που να συνάδει με τον αμεσοδημοκρατικό ανθρωποκεντρισμό. Οι πολίτες θα συμμετάσχουν στη δημιουργία του νέου συντάγματος και θα θεσμοθετηθούν τα όρια της κοινοτικής ελευθερίας από τους ίδιους με την παράλληλη συμβουλευτική συνδρομή των πολιτικών λειτουργών. Δηλαδή, οι ίδιοι οι πολίτες μετά από χρονοβόρα διαβούλευση στους δήμους, στις περιφέρειές τους και πανελλαδικά, θα συνδιαμορφώσουν με την πολιτεία τους κανόνες σύμφωνα με τους οποίους θα πρέπει να διεξάγονται τα δημοψηφίσματα και ο τρόπος σύνταξης των δημοψηφισματικών ερωτημάτων ακόμα και για τα σχετικά με τα ανθρωπιστικά θέματα και τις προτεραιότητες που δε θα πρέπει να τίθενται στη δοκιμασία των δημοψηφισμάτων (πολιτικές ελευθερίες και ανθρώπινα δικαιώματα). 

Η πολιτική θεσμική λειτουργία των κατοχυρωμένων από το σύνταγμα δημοψηφισμάτων 

Το δημοψήφισμα στον δημοκρατικό κοινοτισμό έχει εργαλειακή διάσταση, δεν πραγματοποιείται με ευκαιριακή μονομερή λογική αντιμετώπισης των ζητημάτων. Τα δημοψηφίσματα θα είναι θεσμοθετημένα συνταγματικά για να ενώνουν τους πολίτες και όχι να τους διχάζουν. Μια τέτοια λογική για τα δημοψηφίσματα μετέρχονται τα αντιπροσωπευτικά συστήματα, τα οποία μετακυλίουν την ευθύνη στα καυτά ζητήματα στους πολίτες για να μετέρχονται και το πρόσχημα της δημοκρατικής νομιμότητας και της λαϊκής βούλησης. 

Το δημοψήφισμα στον κοινοτισμό δεν πραγματοποιείται για λαϊκή κατανάλωση, αλλά έχει καθολική θεματική ισχύ. Σε ένα δημοψήφισμα κρίνεται το σύνολο των ζητημάτων μιας πολιτικής, ένας ολόκληρος ετήσιος προϋπολογισμός με όλα τα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα που αφορούν είτε ένα δήμο, είτε μια περιφέρεια, είτε το ίδιο το κράτος. Σε αντίθεση με την νεωτερική άμεση δημοκρατία στην οποία οποιοδήποτε ζήτημα μπορεί να τεθεί σε δημοψήφισμα, στον σύγχρονο δημοκρατικό κοινοτισμό ζητήματα που σχετίζονται με τον ανθρωποκεντρισμό, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές, κοινωνικές και πολιτικές ελευθερίες (ανεξιθρησκία, ελευθερία έκφρασης, κοινωνική εργασία, διαφορετικότητα, κλπ) δεν μπορούν να τεθούν σε δημοψηφίσματα. 

Ας κατανοήσουμε με παραδείγματα πώς θα κυβερνάται μια πολιτεία σύμφωνα με τις αρχές και αξίες του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ. Τα δημοψηφίσματα είναι τριών κύκλων ή επιπέδων εξουσίας: τα δημοτικά, τα περιφερειακά και τα πανελλαδικά δημοψηφίσματα, τα οποία είναι ετήσια και θα μπορούν να διεξάγονται με μια χρονική απόσταση 4 μηνών μεταξύ τους (αυτό θα είναι ζήτημα που θα κριθεί από την κοινωνία, όπως και όλα τα ζητήματα). Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του θα καταστρώνει ένα προσχέδιο ετήσιου προϋπολογισμού και θα δημοσιεύεται. Το ίδιο θα κάνουν και οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι. Οι πολίτες μέσα από λαϊκές πρωτοβουλίες και κλήρωση (ανάλογα με το θεσμικό δημοψηφισματικό πλαίσιο που θα έχει δομήσει κάθε δήμος ή περιφέρεια) θα αναμορφώνουν όπως αυτοί επιθυμούν με προσθήκες, αφαιρέσεις ή και αλλαγές το προσχέδιο του προϋπολογισμού της κεντρικής (ή της περιφερειακής ή της δημοτικής κυβέρνησης) και θα φτιάχνουν το δικό τους προσχέδιο προϋπολογισμού. Τα δύο διατυπωμένα προσχέδια των προϋπολογισμών (κυβέρνησης-αρχής και πολιτών) θα εντάσσονται στο δημοψήφισμα και θα επικρατεί πλειοψηφικά ο ένας από τους δύο προσχεδιασμένους προϋπολογισμούς. Αυτός θα εφαρμόζεται ως επίσημος προϋπολογισμός του δήμου ή της περιφέρειας ή του κράτους από τους πολιτικούς λειτουργούς (Πρωθυπουργός, περιφερειάρχης, δήμαρχος). Οι μεθοδολογικές αρχές διεξαγωγής των δημοψηφισματικών διαδικασιών θα είναι οι ίδιες και στα τρία επίπεδα εξουσίας (κεντρικό κράτος, περιφέρειες, δήμοι). 

Με λίγα λόγια, σύμφωνα με τις αρχές του δημοκρατικού κοινοτισμού, στη διαμόρφωση των διαδικασιών και στον καθορισμό της πολιτικής διευθέτησης των δύσκολων οικονομοτεχνικών ή άλλων ζητημάτων συμμετέχουν και οι πολιτικοί λειτουργοί (πρωθυπουργός, περιφερειάρχης, δήμαρχος) και οι πολίτες οι οποίοι θα έχουν τον τελευταίο λόγο. Οι πολιτικοί λειτουργοί θα συνδράμουν στην γνωστοποίηση της πολιτικής και οικονομικής γραφειοκρατίας και των διαδικαστικών λεπτομερειών σε επιμέρους ζητήματα ανά θεματική τμηματική ενότητα και ανά υπουργείο. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο καθένας από τους δύο παράγοντες διαμόρφωσης της πολιτικής (πολιτικοί λειτουργοί - πολίτες) θα εμπλέκονται στη βάση της πολιτικής δικαιοδοσίας που τους αρμόζει. Οι πολιτικοί λειτουργοί μπορούν να γνωρίζουν μόνο τα γραφειοκρατικά και νομοτεχνικά ζητήματα της γενικής πολιτικής κατεύθυνσης πραγμάτων. Οι πολίτες είναι μόνο αυτοί που γνωρίζουν τα κοινωνικά και οικονομικά τοπικά προβλήματα και τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας τους. Έτσι, έχουμε ένα συνδυασμό ατομικής (λειτουργοί) και συλλογικής (πολίτες) διευθέτησης της πολιτικής. Ούτε οι πολίτες θα θεωρηθούν ή θα κριθούν ανώριμοι ώστε να πάρουν μόνοι τους αποφάσεις για δικά τους ζητήματα που οι ίδιοι γνωρίζουν καλά,  ούτε οι πολιτικοί λειτουργοί να κατηγορηθούν ότι δεν γνώριζαν τη μεθοδολογική διευθέτηση των γραφειοκρατικών και συνταγματικών διαδικασιών που σχετίζονται με τον τρόπο διεξαγωγής των δημοψηφισμάτων. Γιατί στην ουσία οι πολιτικοί λειτουργοί δε θα κυβερνούν αλλά θα εφαρμόζουν πολιτικές που θα έχουν επιλέξει οι πολίτες κατά πλειοψηφία. 

Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ με λίγα λόγια: συνδυασμός ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ με αποτέλεσμα την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΘΕΣΜΙΣΗ. Η ελευθερία και η ισότητα εναλλάσσονται ως σφαίρες πολιτικής πρόταξης. Ελεύθερο πολίτευμα και δημοκρατική συγκρότηση της κοινωνίας συνάμα.

Η ανωτέρω συνοπτική πολιτική εφαρμοσμένη φιλοσοφία του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ είναι τόσο ανοιχτή σε ποικίλες εφαρμογές και προσαρμογές που μπορεί υιοθετηθεί και να εφαρμοστεί μέσα στους δήμους σε πρώτο επίπεδο πολύ εύκολα και να μεταμορφώσει τις τοπικές και περιφερειακές κοινωνίες.  


Υ.Γ
Η φανέρωση ολόκληρης της πολιτικής φιλοσοφίας του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ θα πραγματοποιηθεί εν καιρώ. Άλλωστε σκοπός της ιστοσελίδας είναι να αποτελέσει εργαστήρι πολιτικής και φιλοσοφικής προπαιδείας περί του προκείμενου... 

Σύνταξη κειμένου: Μιχαλόπουλος Αθανάσιος