Οπως έχουμε πει, η Ανάγκη υποχρεώνει τις ψυχές να ενσαρκωθούν και έτσι αυτές εντάσσονται στην δικαιοδοσία των θυγατέρων της Ανάγκης που είναι οι Μοίρες. Και ανάλογα με τις δράσεις της κάθε ψυχή, είτε θα συνεχίζει να επανενσαρκώνεται, είτε κάποια στιγμή θα απαλλαγεί από το "βάρος" που έχει προσλάβει λόγω της ύλης και θα επανέλθει στην πρωταρχική της κατάσταση.
"οπότε δη σώμασιν εμφυτεύθειεν εξ ανάγκης",
δηλαδή "αφού οι ψυχές τοποθετούνται αναγκαστικά στα σώματα" μας λέει ο Πλάτων, όπως επίσης ότι "αυτές οι μεταβολές δεν θα σταματήσουν παρά μόνο όταν υποταχτεί στην περιφορά του ταυτού και του ομοίου, που έχει μέσα του, και κυριαρχώντας με την λογική σε εκείνη την φοβερή θορυβώδη και άλογη μάζα φωτιάς, νερού, αέρα και γης που του δόθηκε μετά την γέννηση του, επιστρέψει και πάλι στην αρχική αρίστη μορφή του"
Η κάθε ψυχή λοιπόν κατεβαίνει στον κόσμο της γέννησης, για να αναπτύξει τους ουσιώδεις λόγους της, δηλαδή τις αιτίες που υπάρχουν μέσα στην ουσία της εκ κατασκευής. Πρέπει οπωσδήποτε να ενσαρκωθεί, γιατί αλλιώς δεν μπορεί να τους αναπτύξει.
Οταν τώρα το κατορθώσει και επίσης κυριαρχήσει απαλλασσόμενη από την ύλη που, λόγω της καθόδου της στον κόσμο της γέννησης, έχει προσκολληθεί πάνω της, τότε κατορθώνει να επιστρέψει στο νοητό από όπου προήλθε, με άλλα λόγια να θεωθεί.
Συμβολικά, ο Πλάτων λέει ότι η πρώτη γέννηση (κάθοδος ) της ψυχής στον αισθητό κόσμο, γίνεται σε σώμα άνδρα (άρα δηλαδή σε κατάσταση αρχικά τέλεια, μιας και όταν πρωτοκατεβαίνει δεν έχει υποστεί καμία "αλλοίωση"), και αν δεν κατορθώσει να παραμείνει αμετάβλητη, τότε σε επόμενες ενσαρκώσεις θα ενσαρκωθεί σε κατώτερες καταστάσεις που συμβολικά αναφέρονται με την φύση της γυναίκας και των θηρίων (όχι ζώων, αλλά χαμηλού επιπέδου ανθρώπινων ψυχών στις οποίες επικρατούν τα ένστικτα).
Αυτό γίνεται καθόλη την διάρκεια μιας περιόδου του θείου γεννητού. Αν τώρα, κατά την διάρκεια μιας ολόκληρης περιόδου η Ανάγκη δεν υποχρεώσει μια ψυχή να ενσαρκωθεί (με άλλα λόγια αν μια ψυχή έχει απαλλαγεί από τα φορτία εκείνα που θα την ανάγκαζαν να επανενσαρκωθεί), τότε η ψυχή δεν επανενσαρκώνεται.
----
Σε κάθε επιμέρους ψυχή λοιπόν έχει καθοριστεί μια κάθοδος στον αισθητό κόσμο, όχι γενικά, αλλά σε κάθε μια περίοδο του θείου γεννητού, γιατί καμιά ψυχή, ούτε άχραντη, δεν μπορεί να μείνει ψηλά για μια ολόκληρη περίοδο του σύμπαντος
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο IT E 278.10
Κοινό χαρακτηριστικό κάθε ψυχής είναι η μια κάθοδος σε κάθε περίοδο, για να μην αδικηθεί καμιά από τον Δημιουργό.
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο E 280.5
Οι Ψυχές πραγματοποιούν από μόνες τους τις πρώτες καθόδους και οδηγούνται από την Μοίρα. Η αυτεξουσιότητα ανήκει στις ψυχές από την ουσία τους.
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο E 283.13
Αυτό που παραμένει ψηλά ως απαρέγκλιτο και αμετάτρεπτο για μια ολόκληρη περίοδο, δεν μπορεί πλέον να ενσαρκωθεί σε άλλη περίοδο. Γιατί όλα τα σχήματα του σύμπαντος την διατήρησαν αμετάπτωτη και ανανεώνονται ξανά και ξανά.
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο E 278.17
Η πρώτη γέννηση είναι η κάθοδος από το νοητό.
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο E 278.10
Με την γυναίκα δηλώνεται συμβολικά κάθε ασθενές είδος ζωής, το οποίο εκθηλύνεται και κλίνει προς τον κόσμο της γέννησης.
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο E 293.26
Η ψυχή κατεβαίνει στην ζωή θηρίου και όχι στο σώμα θηρίου.
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο E 295.10
Η σπορά των ψυχών δεν γίνεται τυχαία
Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο E 304.3
πηγή: empedotimos.blogspot.gr
