ΕΤΙΚΕΤΕΣ

ΠΡΟΚΛΟΣ - Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΥ




Την Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου τιμούμε τα γενέθλια του Πρόκλου, ενός από τους μεγαλύτερους Φιλοσόφους, που διετέλεσε Διευθυντής της Πλατωνικής Ακαδημίας και μας παρέδωσε ένα απίστευτης σημασίας έργο το οποίο και ουσιαστικά συνετέλεσε στην διάσωση της Ελληνικής Φιλοσοφίας.


Οπως μας διασώζει ο βιογράφος του Μαρίνος :"Για να διατηρηθεί πλέον ανόθευτη και γνήσια η διαδοχή στον Πλάτωνα, τον οδηγούν οι θεοί στην προστάτιδα της φιλοσοφίας, όπως ξεκάθαρα φανέρωσαν όσα προηγήθηκαν από το ταξίδι του, και τα θεϊκά σημάδια που πραγματικά συνέβησαν, προφητεύοντας σε αυτόν ξεκάθαρα την κληρονομιά από τον πατέρα του και την απόφαση για την διαδοχή που θα ερχόταν από ψηλά"

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - Η ΣΧΕΣΗ ΣΩΜΑΤΟΣ, ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΝΟΥ (ΔΑΙΜΩΝ)

Αποτέλεσμα εικόνας για ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ

Πρόλογος του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Στην ελληνική κοσμοαντίληψη ή αλλιώς την ορφικοπυθαγόρεια/πλατωνική φιλοσοφία η έννοια ΗΛΙΟΣ σημαίνει τον υπεραισθητό κόσμο των Θεών, η έννοια ΓΗ σημαίνει τον αισθητό υλικό κόσμο, το σύμπαν που βλέπουμε, ενώ η έννοια ΣΕΛΗΝΗ σημαίνει τα όρια μεταξύ υπεραισθητού και αισθητού κόσμου. Επίσης, είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι ως ψυχή στο κείμενο του Πλούταρχου νοείται μόνο το θυμικό και επιθυμητικό μέρος του ανθρώπου ενώ ως νους το αθάνατο πνευματικό μέρος του ανθρώπου που επιστρέφει στο ΝΟΗΤΟ.


Όπως εξηγεί ο Χαιρωνεύς Πλούταρχος, στο έργο του «Περί Σωκράτους Δαιμόνιου» και στο «Περί εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης», το σώμα, η ψυχή και ο Νους αποτελούν τρία πράγματα εντελώς διακριτά μεταξύ τους. Υπάρχουν δύο θάνατοι. Ο πρώτος αποτελεί χωρισμό του σώματος από τα άλλα δύο, δηλαδή από την ψυχή και τον νου, και συμβαίνει στην και εντός της γης. Ο δεύτερος θάνατος είναι χωρισμός του νου από την ψυχή και συμβαίνει στην σελήνη. Η ψυχή μετά τον πρώτο θάνατο στην γη ακολουθεί μία πορεία μέχρι τον λειμώνα, στο τρίστρατο, στο χωρικό διάστημα από την Γη έως την Σελήνη. Για 12 ημέρες. Η άφιξή της στην Σελήνη της φέρνει χαρά  και έκσταση παρόμοια με εκείνη που νιώθουν όσοι μυούνται στα μυστήρια. Έτσι η σελήνη είναι πλήρης από τις υπάρξεις που κατόρθωσαν να ανέβουν μέχρι εκεί. Αυτές οι υπάρξεις είναι πλέον δαίμονες κατά θέση. Στέλνονται στη Γη για να εποπτεύσουν μαντεία, να τιμωρήσουν σφάλματα ή να προστατεύσουν τους ανθρώπους. Μία ημέρα ο έρωτάς τους για τον ήλιο θα τις οδηγήσει σε μία περαιτέρω απελευθέρωση: ο νους εγκαταλείπει την ψυχή, ενώ η τελευταία παραμένει στην σελήνη ωσότου αφομοιωθεί τελείως από αυτήν, όπως το σώμα από τη γη.[1]

Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΥΣΕΛΕΦΑΝΤΙΝΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ


Πρόπλασμα του χρυσελεφάντινου λατρευτικού 
αγάλματος της Αθηνάς Παρθένου και του 
ανάγλυφου βάθρου επί του οποίου είχε στηθεί, 
ενταγμένο στο εσωτερικό του Παρθενώνα. 
Εμπρός από το άγαλμα διακρίνεται η 
δεξαμενή νερού, που είχε κατασκευασθεί με 
σκοπό την προστασία των ελεφαντοστέινων 
μερών του αγάλματος από την φθοροποιό 
γι’ αυτά ξηρασία της Αττικής.


ΘΕΜΙΣ - Η ΠΑΝΔΕΡΚΗΣ ΘΕΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ


  Θέμις, 3ος αιώνας π.Χ έργο 
   του  Χαιρεστράτη, Εθνικό 
    Αρχαιολογικό  Μουσείο

Η Θέμις ανήκει στους Τιτάνες, τους πρώτους θεούς της ελληνικής μυθολογίας, που ήταν τέκνα του πρώτου θεϊκού ζεύγους της Γαίας και του Ουρανού.

Ο ποιητής Πίνδαρος τη θεωρεί πρώτη γυναίκα του Δία και ο Ησίοδος, δεύτερη μετά τη Μήτιδα, με την οποία ο πατέρας των Θεών διατήρησε σχέσεις σεβασμού και εμπιστοσύνης. 
Ήταν η πρώτη κάτοχος του Μαντείου των Δελφών, το οποίο και έπειτα χάρισε στην αδελφή της Φοίβη, γιαγιά του Απόλλωνα. Όταν όμως γεννήθηκε ο Απόλλωνας επέδειξε προς αυτόν ιδιαίτερη αγάπη και στοργή και σύμφωνα με τη μυθολογία αυτή πρώτη του πρόσφερε τροφή, θεωρούμενη έτσι και τροφός του Απόλλωνα παραδίδοντάς του αργότερα το εν λόγω Μαντείο...
Ήταν εκπρόσωπος της θείας δικαιοσύνης σε κάθε ανθρώπινη περίσταση και κυρίως σε ότι σχετιζόταν με τους νόμους της φιλοξενίας. Άλλη ιδιότητα της Θέμιδας, που την κληρονόμησε από τη μητέρα της τη Γη, ήταν και η προφητική της ικανότητα. Είχε διαδεχθεί τη μητέρα της στο μαντείο των Δελφών. 

ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ

bruno-2
Στις 17 Φεβρουαρίου 1600 ο Giordano Bruno  καίγεται ζωντανός στο Campo Dei Fiori,  στην αγορά των λουλουδιών της Ρώμης. Τον φιμώνουν, τον δένουν στον πάσσαλο  και τον στήνουν ζωντανό στην πυρά.

Η φιλοσοφία ήταν πάντα ένας τρόπος ζωής για τους ανθρώπους που ήθελαν και θέλουν να νικήσουν την άγνοια. Αυτό δείχνει και η ίδια η λέξη φιλο-σοφία, αγάπη στη Σοφία, που αποδίδεται στον Πυθαγόρα. Είναι ο τιτάνιος προσωπικός αλλά και ερωτικός πνευματικός αγώνας εκείνου που φιλοσοφεί, για να αντικρίσει το κάλλος, την συμμετρία και την αλήθεια των όντων. Και σε έναν τέτοιου είδους αγώνα φιλοσοφικό λίγοι άνθρωποι επιδίδονται.  Μέσω της φιλοσοφίας ο άνθρωπος μπορεί να ξεπεράσει κάθε δογματισμό, φανατισμό και σκοταδισμό, γιατί όλα αυτά είναι παιδιά της άγνοιας, την οποία πάντα πολεμά ο φιλόσοφος με όπλο τη γνώση. Μέσα στην πορεία του χρόνου βρίσκουμε πολλούς φιλόσοφους και φιλοσοφικές σχολές, που με αθάνατα έργα και με αντίστοιχο προς αυτά τρόπο ζωής - π.χ. Πυθαγόρας, Σωκράτης, Πλάτωνας, Πλωτίνος και πολλοί άλλοι - έδωσαν απαντήσεις σε αιώνια ερωτήματα του ανθρώπου σε σχέση με τον εαυτό του, το Θεό, το Σύμπαν. 

ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ - ΠΩΣ Ο ΝΟΥΣ ΜΑΣ ΙΔΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΑ ΑΛΛΟΤΡΙΑ ΠΑΘΗ




Τι ακριβώς συμβαίνει «μέσα» μας όταν βλέπουμε ένα γνωστό ή και άγνωστο πρόσωπο να σφαδάζει από τον πόνο ή ένα παιδάκι να κλαίει απαρηγόρητο; Εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι σε αυτές τις περιπτώσεις δεν αντιλαμβανόμαστε απλώς τις εκδηλώσεις χαράς ή λύπης των άλλων, αλλά έχουμε τη δυνατότητα να βιώνουμε προσωπικά και σχεδόν σωματικά τέτοια αλλότρια συναισθήματα. Για να περιγράψει την αινιγματική ικανότητά μας να μοιραζόμαστε από κοινού και να βιώνουμε σε πρώτο πρόσωπο τα συναισθήματα ενός τρίτου προσώπου η σύγχρονη νευροψυχολογία καταφεύγει στην έννοια της «ενσυναίσθησης».

Ενσυναίσθηση είναι λοιπόν η συναισθηματική ταύτιση με ένα άλλο άτομο. Η αναγνώριση και η κατανόηση της θέσης, του συναισθήματος, των σκέψεων ή της κατάστασης κάποιου άλλου. Ένα άτομο που χρησιμοποιεί την ενσυναίσθηση μπορεί να αναγνωρίσει, να αντιληφθεί και να αισθανθεί αυτό που αισθάνεται ένα άλλο άτομο. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να βάλει τον εαυτό του στη θέση του άλλου, να κατανοήσει τη συμπεριφορά του και να αναγνωρίσει τα κίνητρά της. Να δει δηλαδή τον κόσμο μέσα από τα μάτια του.

ΑΙΘΗΡ - ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΡΕΥΣΤΟ ΠΟΥ ΠΛΗΡΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ



Ο Πλάτωνας  συμβολίζει τον 
   Αιθέρα με δωδεκάεδρο 
   (ή αλλιώς  στη θεολογία  
        δωδεκάθεο)



Ο Αιθέρας αποτελεί αντικείμενο μελέτης και κατανόησης από αρχαιοτάτων χρόνων. Μέσα στους αιώνες έχει γίνει αποδεκτός, έχει αναφερθεί ως ανυπόστατος, έχει αποδειχθεί μαθηματικά, έχει αμφισβητηθεί από την φυσική. Τέλος, κάποιοι που τον κατέρριψαν, τελικά, αναθεώρησαν, όπως ο Αϊνστάιν. 

Για τους Αρχαίους Έλληνες ο Αιθέρας ήταν μία από τις πρωταρχικές θεότητες. Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα την «ποιότητά» του θα πρέπει να εντρυφήσουμε σε Αριστοτέλη, Ευριπίδη, Εμπεδοκλή, Πλάτωνα, Πυθαγόρα και πολλούς άλλους Αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους. Κυρίως, όμως, στα Ορφικά Κείμενα και την Ορφική Θεογονία. Ας διευκρινιστεί ότι κάθε φιλόσοφος αναφέρεται με διαφορετικούς όρους στα υπερούσια όντα των Θεών. Ο Πλάτων περισσότερο φιλοσοφεί και κατά κανόνα αποφεύγει αναφορές σε ονόματα Θεών χρησιμοποιώντας λέξεις όπως Ον, Πέρας, Άπειρον. Αντίθετα, ο Ορφέας περισσότερο θεολογεί και κάνει περισσότερο χρήση  εννοιών όπως Αιθέρας, Χάος, Αυγό κ.λπ. Βεβαίως πρόκειται για  ταύτιση απόψεων.Το διάγραμμα παρακάτω μας κατατοπίζει σχετικά:


Τα χαρακτηριστικά και οι ιδιότητες του Aιθέρα είναι: διεισδυτικότατος, ταχύτατος, εξ ουρανού προερχόμενος, πυρ καθαρό, φύση ελαφρότατη, άπειρος, κυκλοφορητικός. Ο Χρόνος γέννησε τον Αιθέρα, το Χάος, το Έρεβος και στην συνέχεια το Κοσμικό Αυγό από το οποίο φανερώθηκε ο Φάνης (Ιερωνύμου και Ελλάνικου Θεογονία, 1(54)) και το Σύμπαν μας. 

Το Έρεβος είναι τόπος διάβασης και συνεπώς  δεν συμμετέχει στην κοσμοποιία (Ιλιάδα Π 327, Οδύσσεια Κ 528, Λ 564, Μ 81 κλπ).  

Ο ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΣΠΙΔΑΣ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ




Α. Ο ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΣΠΙΔΑΣ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ



Η λέξη ασπίς προέρχεται από το στερητικό α και το αρχαίο ρήμα "σπώ" που σημαίνει εκτείνω ή μηκύνω  (α + σπώ = ασπίς). Ασπίς: το μη εις έκτασιν μεμηκυμμένον αλλά εις περιφέρεια κεκυκλωμένον. Έκτασις στην ελληνική φιλοσοφία σημαίνει την πορεία της ψυχής προ την πρόοδο. Και αυτή η πρόοδος εκτυλίσσεται σε ευθεία, μας γράφει ο Πρόκλος. Η Περιφέρεια προσδιορίζει τον κύκλο που συμβολίζει την Τελειοποίηση  και την Επιστροφή της ψυχής. Επιστρέφω= στρέφομαι εξ έρωτος στη βάση μου.


Άρα, όταν λέμε ότι η ψυχή επιστρέφει πίσω στο νοητό, εννοούμε ότι επιστρέφουν πίσω τα στοιχεία από τα οποία είναι συγκροτημένη  η ίδια η ψυχή (από τα οποία αποτελείται). Οι δύο κοσμογονικές υλικές ουσίες από τις οποίες αποτελείται η ψυχή είναι η μεριστή ουσία (γη την ονομάζει ο Ορφέας) και η συνεχή ουσία (ύδωρ την ονομάζει ο Ορφέας). Ας προσέξουμε ότι ο πυρήνας και ο φλοιός της ψυχής (στην εικόνα της ασπίδας παρακάτω) αποτελούνται από την μεριστή ουσία ενώ ο εσωτερικός αιθερικός χώρος της ψυχής και ο συνδετικός λόγος αποτελούνται από την συνεχή ουσία. Οι δύο αυτές κοσμογονικές ουσίες είναι το άρρεν και το θήλυ. Τα 4 τμήματα του συνδετικού λόγου (Α,Β,Γ,Δ) αντιστοιχούν στα 4 ριζώματα ΓΗ - ΥΔΩΡ - ΑΗΡ - ΠΥΡ. Ο συνδετικός λόγος στην ουσία είναι το αιθερικό θεϊκό στοιχείο των αρχαίων και αποτελεί το όχημα της ψυχής. Δηλαδή, όπως ακριβώς το σώμα χρειάζεται πόδια για να κινηθεί και να περπατήσει, έτσι και η ψυχή έχει ανάγκη τον συνδετικό λόγο, τον Αιθερικό λόγο για να κινηθεί.

ΠΕΝΤΑΛΦΑ - ΤΟ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΟ ΣΥΜΒΟΛΟ





Η Πεντάλφα, το τόσο παρεξηγημένο από την σημερινή μας κοινωνία σύμβολο, είναι ένα από τα αρχαιότερα γνωστά σύμβολα θρησκείας και γραφής. Έχει δημιουργηθεί περί αυτής μια ανόητη παραμυθολογία που δεν συνάδει με τη συμβολική σημειωτική του θεώρηση.Ένα πεντάγραμμο είναι ένα αστέρι με πέντε γωνίες. Στα ελληνικά ο όρος πεντάγραμμο έχει επικρατήσει κυρίως για το μουσικό πεντάγραμμο, ενώ για το πεντάγραμμο (αστέρι) συνηθίζεται ο όρος πεντάλφα. Το τι έκαναν οι Ιουδαίοι κατά την βαβυλωνιακή δουλεία λίγοι το γνωρίζουν. Πόσοι Έλληνες γνωρίζουν ότι μέχρι και τον 6ο αιώνα πΧ οι Ιουδαίοι είχαν πολλές θεότητες και στη συνέχεια τις κατάργησαν όλες κρατώντας μόνο τη μία, τον Γιαχβέ, τον ιουδαίο Διόνυσο; Στην περίπτωσή μας πήραν αυτό το  ελληνικό σύμβολο (πεντάλφα) και το συνέδεσαν με το σούπερ κατασκεύασμά τους, τον "Σατανά" (από τον ζωροαστρισμό τον κακό θεό Αριμάν) για να φοβίζουν τον ανεξέλεγκτο λαό τους εγκαθιδρύοντας ελέω θεού μοναρχίες με καταπίεση και φόβο εξαφανίζοντας κάθε δυνατότητα να υπάρξει κοινωνία με ελευθερία, δημοκρατία, ανάπτυξη επιστημών και φιλοσοφίας. 



Η Πεντάλφα, οι αρχαίοι Έλληνες & ο Πυθαγόρας



Στην Ελλάδα οι πρώτοι που ασχολήθηκαν ενδελεχώς με αυτό το σύμβολο ήταν ο Πυθαγόρας και οι Πυθαγόρειοι. Αυτοί ονόμαζαν το πεντάγραμμο Υγιεία και έβλεπαν στο σύμβολο αυτό, λόγω των γεωμετρικών του ιδιοτήτων, μια μαθηματική τελειότητα. Οι νεοπυθαγόρειοι συμβόλιζαν τις άκρες του αστεριού (πενταγράμμου) με τα τέσσερα στοιχεία της φύσης και την πέμπτη με το θείο:




1.Ύδωρ
2.Γαία
3.Ιδέα ή Ιερόν
4. Ειλή ή Πυρ (ηλιακή θερμότητα)
5.Αήρ 


Τα αρχικά των λέξεων αυτών:       «Υ-Γ-Ι-ΕΙ-Α».

Οι αρχαίοι Έλληνες την ονόμαζαν επίσης «Πεντάγραμμον», διότι αποτελείται από 5 γραμμές, «Πεντάγωνον» διότι έχει 5 γωνίες και «Πεντάμυχος». Την συναντάμε αρχικά ως σύμβολο της Πυθαγόρειας φιλοσοφίας της τελειότητας του ανθρώπου, του Θεού Εντός και της αιωνιότητας. Κατά τον Πυθαγόρα, ο αριθμός 5 είναι ο αριθμός του ανθρώπου και της Ψυχής. Κάθε άκρη της Πεντάλφας σχετίζεται με ένα στοιχείο, που δίνει ζωή στον άνθρωπο αλλά και που δημιουργεί ο άνθρωπος: γη-ύλη, νερό-υγρά, αέρας-ανάσα, φωτιά-ενέργεια, ψυχή-νους. Για τους Πυθαγόρειους η Πεντάλφα υπήρξε έμβλημα, την ονόμαζαν «ΥΓΙΕΙΑ» και ήταν το αναγνωριστικό τους («Υγιαίνετε»). Η ΥΓΙΕΙΑ συμβόλιζε το αντίθετο του θανάτου. Όχι όμως του υλικού θανάτου, αλλά του πνευματικού. Γι αυτό και το κέντρο της Πεντάλφας συμβόλιζε την αθάνατη Ζωή.


Η «Πεντάμυχος» ήταν άλλη μια ονομασία της Πεντάλφας για τους Πυθαγόρειους, της οποίας η σημασία είναι «το βαθύτερο Είναι», «το κέντρο της ύπαρξης». Ο Φερεκύδης (που πιθανολογείται ότι υπήρξε δάσκαλος του Πυθαγόρα) έγραψε μια δική του εκδοχή της Θεογονίας και την ονόμασε «Πεντάμυχος». Πιθανολογείται λοιπόν ότι αυτή η ονομασία της Πεντάλφας από τους Πυθαγόρειους, προέρχεται από τον Φερεκύδη. Μια άλλη πιθανή εκδοχή, είναι ο Πυθαγόρας να επηρεάστηκε από την μαθητεία του στην Αίγυπτο και την Βαβυλώνα και μετέφερε την Πεντάλφα και την σημασία της στην πατρίδα του.

Ο Πλάτωνας χαρακτήριζε την Πεντάλφα ως «σύμβολο των Ουρανών» και οι μεταγενέστεροί του συνέδεσαν την Πεντάλφα με τα 5 πλατωνικά στέρεα, ως εξής: Τετράεδρο - Φωτιά, Κύβος - Γη, Οκτάεδρο - Αέρας, Δωδεκάεδρο - Πνεύμα και Εικοσάεδρο - Νερό.

Αργότερα, ο φημισμένος Ελληνοαιγύπτιος ο Κλαύδιος Πτολεμαίος (87-150 μ.Χ. περίπου) συνέδεσε τους 5 ‘δευτερεύοντες’ πλανήτες με την Πεντάλφα και τα στοιχεία, ως εξής: Άρης - Γη, Κρόνος - Νερό, Αφροδίτη - Αέρας, Δίας - Φωτιά, Ερμής - Πνεύμα. Στην όρθια Πεντάλφα τοποθετούνται ως εξής: ο Ερμής στην πάνω γωνία, ο Άρης στην αριστερή, ο Κρόνος στην κάτω αριστερή, η Αφροδίτη στην κάτω δεξιά και ο Δίας στην δεξιά. Κατά τον Πτολεμαίο, τα δύο δεξιά στοιχεία είναι καλόβουλα, ενώ τα δύο αριστερά είναι κακόβουλα. Η κορυφή είναι ουδέτερη, εξισορροπώντας τα 4 στοιχεία. Οι δύο κύριοι πλανήτες, Ήλιος και Σελήνη, στέκονται πάνω από την Πεντάλφα, δεξιά και αριστερά, αντίστοιχα. Σε μερικά από τα νεότερα μυστικιστικά συστήματα, μπορούμε να βρούμε τον Ήλιο και την Σελήνη στο κέντρο της Πεντάλφας, ‘δεμένα’ μεταξύ τους έτσι, που να θυμίζουν το Ταοϊστικό Γινκ-Γανγκ.



Θρησκευτικός συμβολισμός:



Για πολύ καιρό το πεντάγραμμο είχε συνδεθεί με τον πλανήτη Αφροδίτη και με τη λατρεία της θεάς Αφροδίτης. Επίσης συνδέεται και με τη λατρεία του Ρωμαίου Εωσφόρου (Lucifer) ο οποίος φέρνει το φως και τη γνώση.

Ως σύμβολο θεωρείται από πολλούς που ασχολούνται με παγανιστικές θρησκείες ότι έχει μαγικές ιδιότητες.

Γεωμετρία:



Η πεντάλφα κατασκευάζεται από ένα κανονικό πεντάγωνο φέρνοντας τις διαγώνιους στο πεντάγραμμο αυτό.

Η πεντάλφα συνδέεται με τη χρυσή τομή φ: ο λόγος κάθε ευθύγραμμου τμήματος που εμφανίζεται σε αυτή ως προς το αμέσως μικρότερό του ισούται με τη χρυσή τομή. Σύμφωνα με την εικόνα είναι:





λόγος του μήκους των τμημάτων που περιγράφονται στο κείμενο ως προς το αμέσως μικρότερό του ισούται με τη χρυσή τομή.

Εθνικός συμβολισμός:



Η πεντάλφα ανευρίσκεται στις σημαίες δύο αφρικανικών χωρών, του Μαρόκου όπου συμβολίζει τη Σφραγίδα του Σολομώντα και της Αιθιοπίας όπου ως αστέρι συμβολίζει το λαμπρό μέλλον της χώρας.



Η σημαία της Αιθιοπίας






Η σημαία του Μαρόκου


Σατανισμός:


Η χρήση της ανεστραμμένης Πεντάλφας ως σατανιστικό σύμβολο είναι πολύ πρόσφατη (μόλις του 19ου αιώνα), πατέρας της οποίας είναι ο Eliphas Levi, ο οποίος -αυθαίρετα- ισχυρίστηκε ότι η όρθια Πεντάλφα (δηλαδή με την μια άκρη επάνω) συμβολίζει την θετική Αρχή και το Φως, ενώ η ανεστραμμένη (δηλαδή με την μια άκρη κάτω) την αρνητική Αρχή και το Σκότος.



Κατόπιν, δημιούργησε την ανεστραμμένη Πεντάλφα με το κεφάλι του Baphomet στην μέση (του Τραγοκέφαλου -και επίσης πολύ παρεξηγημένου- αρχαίου Θεού). Ακόμα και ο ίδιος (αρχικά) δεν σκόπευε στην σύνδεση αυτού του συμβόλου με τις Σκοτεινές Τέχνες ή/και τον Σατανισμό. Η άγρια όμως μορφή του Κερασφόρου Baphomet, γρήγορα συσχετίστηκε και ταυτίστηκε με την επικρατούσα μορφή του Χριστιανού Σατανά κι έτσι ξεκίνησε η... σύγχυση εννοιών. Η ‘χαριστική βολή’ δόθηκε με την δημιουργία της πρώτης σατανικής εκκλησίας στις ΗΠΑ, στα μέσα του 20ου αιώνα από τον Lavey, που έφερε ως έμβλημά της την ανεστραμμένη Πεντάλφα με την μορφή του Baphomet. Έτσι, η ανεστραμμένη Πεντάλφα (με ή χωρίς την μορφή του Baphomet στην μέση) συνδυάστηκε με τον Σατανισμό και τις Σκοτεινές Τέχνες, κι ο σοφός Μύστης, Αλχημιστής, Φύλακας-Θεός της Ισορροπίας και της Απόκρυφης Γνώσης Baphomet, ξέπεσε να ταυτίζεται με τον κακό και σκοτεινό Σατανά...



Πριν από αυτό, δεν υπήρχε καμιά σύνδεση της Πεντάλφας με το κακό. Ειδικά η ανεστραμμένη Πεντάλφα, φορούνταν από τους αμύητους για να δηλώνει ότι ο κάτοχος βρίσκεται σε περίοδο εκμάθησης κι επομένως δεν ήταν ακόμα έτοιμος (ή άξιος) να φορά την Πεντάλφα όρθια. Επιπλέον, η ανεστραμμένη Πεντάλφα εμφανίζεται ως Μεσαιωνικό σύμβολο της υγείας, σύμβολο της Μεταμόρφωσης του Χριστού και στην σφραγίδα του Μέγα Κωνσταντίνου. Ακόμα και η σκληρή Ιερά Εξέταση του Μεσαίωνα, δεν συσχέτισε ποτέ την Πεντάλφα (είτε όρθια είτε ανεστραμμένη) με τον Σατανά... ούτε καν με τον Baphomet, που λατρεύονταν από τους Ναΐτες. Στις 11 κατηγορίες και στις 8 Παπικές διακηρύξεις εναντίον των Ναϊτών, δεν γίνεται ούτε μια φορά λόγος για την Πεντάλφα ή/και τον Baphomet.



Ο μεταγενέστερος του Λεβί και διάσημος μυστικιστής Άλιστερ Κρόουλυ, ίσως σε μια προσπάθεια αποκατάστασης της Πεντάλφας, έγραψε ότι η όρθια Πεντάλφα συμβολίζει τον Μακρόκοσμο ενώ η ανεστραμμένη τον Μικρόκοσμο.

Τα Πέντε Άλφα, οι Πέντε Αρχές και οι Πέντε Αρετές

Το σύμβολο του πεντάγωνου αστεριού, πιστεύεται ότι ονομάστηκε «Πέντε-Άλφα» λόγω του σχήματός του, που φαίνεται σαν πέντε ‘Α’ μπλεγμένα μεταξύ τους. Για πολλούς όμως, αυτή η ονομασία πάει πολύ πιο βαθιά από απλώς τον σχηματισμό της. Αλήθεια, Αγάπη, Αρετή, Αγιοσύνη, Αγνότητα, Αθωότητα, Αιωνιότητα, Αθανασία, Αφοσίωση, Αλληλεγγύη, Αδελφοσύνη, Αμεμπτότητα, Αναπτέρωση, είναι μονάχα λίγα από τα πιθανά ‘Α’ της κάθε γωνίας του άστρου. Κάθε πίστη που χρησιμοποιεί και τιμά το άστρο, φτιάχνει την δική της πεντάδα των ‘Α’.



Κατά μια άλλη έννοια, εξίσου διαδεδομένη, τα «Πέντε-Άλφα» είναι οι σημαντικότερες Πέντε Αρχές που διέπουν το σύμπαν ή οι βασικότερες Πέντε Αρετές που θα πρέπει να έχει ένας μυημένος... Ή και τα δύο. Έτσι, η πεντάδα που δημιουργείται δεν αποτελείται απαραιτήτως από λέξεις/έννοιες που ξεκινούν με ‘Α’ (π.χ. Σοφία, Γνώση, Σθένος, Ειρήνη, Ευσπλαχνία, Κάθαρση κλπ, είναι μερικές από τις πιο συνηθισμένες Αρχές και Αρετές που συναντάμε να αποτελούν την Πεντάλφα).



Στην Μεσαιωνική Αγγλία, η πεντάλφα συμβόλιζε τις πέντε αρετές της Παναγίας: αγνότητα, έλεος, γενναιοδωρία, συντροφικότητα και ευγένεια.



Στην Καμπάλα και το Δέντρο της Ζωής, ο αριθμός 5 συνδέεται με τις 5 Αρχέτυπες Δυνάμεις: Δικαιοσύνη, Έλεος, Σοφία, Κατανόηση και την Ανυπέρβλητη Μεγαλοπρέπεια (του Θεού)

Η Πεντάλφα γενικά στις Θρησκείες, τις Φιλοσοφίες και τα Συστήματα της Τέχνης

Οι πρώτες -μέχρι στιγμής- αναφορές στην Πεντάλφα, μας έρχονται από την αρχαία Μεσοποταμία (περίπου το 3.500 π.Χ.), όπου εικάζεται πως συμβόλιζε το Ουράνιο Ον και χρησιμοποιούνταν ως προστασία εναντίον της μαγγανείας. Πάμπολλα ευρήματα στην Μεσοποταμία, στην Σουμερία και στις γύρω απ’ αυτές περιοχές, της περιόδου από το 3.500 π.Χ. έως και το 900 π.Χ., φέρουν την Πεντάλφα.



Στην Σουμερία, εμφανίζεται ως το σύμβολο του UB, δηλαδή της Ουράνιας Κατοικίας. Επίσης, για την αρχαία Βαβυλώνα υπήρξε σύμβολο των 4 κατευθύνσεων μπρος, πίσω, αριστερά, δεξιά, που αντιστοιχούν στους πλανήτες Δια, Ερμή, Άρη και Κρόνο αντίστοιχα, και της πέμπτης κατεύθυνσης ‘πάνω’ που αντιστοιχεί στην ‘Ουράνια Βασίλισσα’, δηλαδή την Αφροδίτη (την Βαβυλώνια ‘Ιστάρ’). Έτσι, η Πεντάλφα συνδέθηκε με την λατρεία της Θεάς της Ομορφιάς και της Αγάπης.

Αγάλματα που βρέθηκαν της αρχαίας Αιγύπτου, φέρουν εγχάρακτη την Πεντάλφα. Για τους αρχαίους Αιγυπτίους αντιπροσώπευε την Θεϊκή Μήτρα και περιβάλλονταν από βαθιά φιλοσοφία, για την οποία δυστυχώς γνωρίζουμε πολύ λίγα σήμερα. Εικάζοντας, θεωρούμε ότι μεγάλο μέρος αυτής της φιλοσοφίας, επιβίωσε μέσω του Πυθαγόρα και της Πυθαγόρειας Σχολής, μιας και ο Πυθαγόρας μαθήτευσε στην Αίγυπτο και μυήθηκε στα αιγυπτιακά μυστήρια.

Για τους αρχαίους Κέλτες και Νορβηγούς, η Πεντάλφα υπήρξε σύμβολο προστασία από οτιδήποτε κακό, είτε αυτό ήταν δαιμόνια, είτε μαγγανεία, είτε κακόβουλα αερικά και συνήθιζαν να την σκαλίζουν πάνω στις πόρτες των σπιτιών τους ή/και στα κρεβατάκια των μωρών.

Για τον Βασιλιά Σολομώντα υπήρξε σύμβολο των πέντε αισθήσεων και της σχέσης αρσενικού-θηλυκού. Μέχρι και σήμερα, η Πεντάλφα καλείται επίσης «Σφραγίδα του Σολομώντα» και για τους Εβραίους, είναι το σύμβολο της Πεντάτευχου. Κλεισμένη σε κύκλο, είναι σύμβολο Θεϊκής προστασίας και η σφραγίδα της Ιερουσαλήμ, κατά την περίοδο από τον 5ο έως και τον 1ο αιώνα π.Χ., ήταν μια Πεντάλφα κλεισμένη σε κύκλο με τα εβραϊκά γράμματα YRSLM (δηλαδή «Ιερουσαλήμ») να την περικλείουν. Κεραμικά, νομίσματα και άλλα αντικείμενα που βρέθηκαν στην περιοχή της Ιερουσαλήμ και στην Καπερναούμ (σήμερα στεγάζονται στο Ισραηλινό Μουσείο της Ιερουσαλήμ) φέρουν την «Σφραγίδα της Ιερουσαλήμ» ή την «Σφραγίδα του Σολομώντα».

Οι Χριστιανοί Γνωστικοί την αποκαλούσαν «Φλεγόμενο Αστέρι» και στον Χριστιανικό Μυστικισμό συμβολίζει τις πέντε πληγές του Χριστού, την Αγία Τριάδα και τις δύο φύσεις του Χριστού (Ανθρώπινη και Θεϊκή), τα Αγία Θεοφάνεια και την αποκάλυψη του Χριστού ως βρέφος στους 3 Μάγους,ενώ επίσης το σύμβολο αυτό συνδέεται και με τον Ελευθεροτεκτονισμό.Αναφέρεται επίσης ως «Το Άστρο του Ιακώβ» που είναι σύμβολο Θεϊκής Σοφίας, «Άστρο του Ιησού» και «Άστρο της Δύσης» που συνδέεται με τον Ιησού, ως το Άστρο που λάμπει λίγο πριν την ανατολή. Η ανεστραμμένη Πεντάλφα συμβολίζει την ενσάρκωση του Θεού, δηλαδή τον Χριστό.

Αναφορές έχουμε και για τους ιππότες του θρυλικού Βασιλιά Αρθούρου, όπου η Πεντάλφα υπήρξε θυρεός του Σερ Γκάγουεν και σύμβολο των πέντε πληγών του Χριστού. Στα επικά ποιήματα της εποχής, γίνεται συχνά αναφορά της Πεντάλφας ως σύμβολο του Φωτός.

Για τους Ροδόσταυρους και τους Αλχημιστές συμβολίζει τον Άνθρωπο μέσα στον Μικρόκοσμο, με το κεφάλι του στην κορυφή του αστεριού, τα χέρια του απλωμένα στις άκρες και τα πόδια κάτω. Πολλοί σύγχρονοι Μύστες διατηρούν αυτόν το συμβολισμό, μα επίσης τιμούν την Πεντάλφα ως σύμβολο ζωής: Γέννηση, Βάπτιση (Μύηση), Αγάπη, Ανάπαυση, Θάνατος. Ή: Βρεφική ηλικία, Εφηβεία, Ενηλικίωση, Μέση Ηλικία, Τρίτη Ηλικία. Επίσης, την συνδέουν με τις 4 εποχές του χρόνου (Άνοιξη-παιδική ηλικία, Καλοκαίρι-εφηβεία, Φθινόπωρο-ενηλικίωση και Χειμώνας-Τρίτη ηλικία) και στην θέση του Πνεύματος στέκεται ο Θάνατος, που είναι η αρχή, το τέλος και η αρχή ξανά κάθε ζωής, αλλά και το πέρασμα από μια κατάσταση σε μια άλλη.

Φεύγοντας όμως από την Μεσόγειο, συναντάμε την Πεντάλφα και σε σχεδόν ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο. Όπως για παράδειγμα στην Κίνα, ως σύμβολο των πέντε κινεζικών φυσικών στοιχείων (μέταλλο, ξύλο, γη, νερό, φωτιά) και της αέναης φυσικής κίνησης.

Μια από τις πιο φημισμένες Πεντάλφες, είναι αυτή του Henry Cornelius Agrippa von Nettesheim, στο Libri tres de occulta philosophia, με έναν άνθρωπο στο κέντρο να εκτείνει τα πόδια και τα χέρια του στον κύκλο που περικλείει την Πεντάλφα. Πάμπολλες παραλλαγές αυτής της Πεντάλφας συναντάμε κατά την περίοδο της Αναγέννησης, μερικές εκ των οποίων φέρουν στα άκρα τα εβραϊκά γράμματα YHSVH, δηλαδή «Γεσουά» - «Μεσσίας/Υιός Θεού». Στην αυθεντική του Agrippa, τα άκρα φέρουν πλανητικά σύμβολα και το κέντρο το σύμβολο της σελήνης. Μια γνωστή παραλλαγή του Βετρούβιου Άνδρα του Leonardo Da Vinci, είναι αυτή όπου ο άνδρας βρίσκεται μέσα σε Πεντάλφα, συμβολίζοντας την σχέση του ανθρώπου με το Σύμπαν, παραπέμποντας στην Θεϊκή Αναλογία (αριθμός Φ), η οποία κρύβεται και στον Βετρούβιο Άνδρα, αλλά και στην Πεντάλφα που είναι υπόδειγμα της Θεϊκής Αναλογίας.

Ο διάσημος ψυχολόγος Καρλ Γιούγκ δεν έμεινε αδιάφορος απέναντι στην Πεντάλφα. Γοητευμένος από την ιστορία και φιλοσοφία που κουβαλά το σύμβολο, συνέδεσε τα 5 στοιχεία που την χαρακτηρίζουν με 5 αισθήσεις του ανθρώπου: Αίσθημα, Σκέψη, Διαίσθηση, Αίσθηση και Ανυπέρβλητος Εαυτός που τα εμπεριέχει όλα.

Στον Νεοπαγανισμό των τελευταίων δεκαετιών, συναντάμε πάλι την Πεντάλφα σε σχέση με τον Κερασφόρο Θεό, που έχει πέντε μορφές: Άνθρωπος, Τράγος, Κριός, Αρσενικό Ελάφι, Ταύρος, χωρίς όμως να αναφέρεται σε δαιμονική Θεότητα, αλλά στον Θεό Παν - τον Θεό της Φύσης, τον σύντροφο και προστάτη της Μητέρας Θεάς. Όμως, η πλέον διαδεδομένη ερμηνεία του συμβόλου τις τελευταίες δεκαετίες, σχετίζεται με τα στοιχεία της φύσης και την σχέση τους με μας. Έτσι έχουμε:
Το Πνεύμα, που αντιπροσωπεύει το αιθερικό, το αιώνιο και την επικοινωνία μας με το Θείο. Είναι η αθάνατη ψυχή μας, το θεϊκό που βρίσκεται μέσα σε όλους μας, η πνευματική μας σύνδεση με την Φύση και μεταξύ μας. Συμβολίζει την αγάπη, την αθωότητα και όλα τα αγνά τα συναισθήματα που ανυψώνονται πέρα από τις ανάγκες τις σάρκας.



Την Γη, που αντιπροσωπεύει το στοιχείο της Μητέρας. Είναι το στοιχείο της σταθερότητας. Συμβολίζει ασφάλεια, εξέλιξη, νουθεσία, όλα όσα μας παρέχει η Γη. Μας προσφέρει την ικανότητα να ερευνήσουμε το Πνεύμα με τα πόδια μας γερά στην Γη. Χωρίς αυτό το στοιχείο, θα βρισκόμασταν συνέχεια «στα σύννεφα».



Τον Αέρα, που αντιπροσωπεύει το στοιχείο του νού. Συμβολίζει την σκέψη, την ευφυία, την λογική. Μας προσφέρει την ικανότητα να εξετάζουμε το Πνεύμα και να ανακαλύπτουμε που ανήκει στην ζωή μας.



Την Φωτιά, που αντιπροσωπεύει το στοιχείο του πάθους. Συμβολίζει το κομμάτι μας που δεν γνωρίζει φόβο, που επιτίθεται στα τυφλά αλλά χωρίς σκέψη. Η Φωτιά είναι αυτή που μας δίνει κουράγιο, δύναμη και θάρρος.



Το Νερό, που αντιπροσωπεύει τον κύκλο της Ζωής, το στοιχείο του συναισθήματος. Συμβολίζει τα τρυφερά μας συναισθήματα σε αντίθεση με τα συναισθήματα της Φωτιάς. Είναι η αγνή και άδολη αγάπη και ευτυχία, όλα τα συναισθήματα που σβήνουν την Φωτιά.



Όταν η Πεντάλφα περικλείεται σε κύκλο, ενώνει όλα τα στοιχεία της Φύσης και συμβολίζει τον Άνθρωπο, που είναι η ενότητα της Ύλης με το Πνεύμα, της Πνευματικότητας με την Λογική. Μας υπενθυμίζει ότι χρειαζόμαστε όλα τα στοιχεία για να ολοκληρωθούμε και ότι η ζωή είναι ένας κύκλος. Ότι δεν μπορεί να υπάρξει χαρά χωρίς τον πόνο και πόνος χωρίς την χαρά.



Από τον Μεσαίωνα και μέχρι τις μέρες μας, ξανασυναντάμε την Πεντάλφα στις λαϊκές παραδόσεις και δεισιδαιμονίες της ελληνικής υπαίθρου, ως φυλαχτό προστασίας από τα κακόβουλα αερικά του δάσους.

Η Πεντάλφα είναι από τα λίγα σύμβολα που συναντάμε σε τόσες πολλές θρησκείες και φιλοσοφίες του κόσμου. Εδώ και χιλιετίες τιμάται με σεβασμό, προστατευτεί τον κάτοχο από δαίμονες (είτε αυτοί είναι προσωπικοί είτε όχι) και αντιμετωπίζεται ως σύμβολο σοφίας, γνώσης, ευτυχίας και ζωής. Η συσχέτισή της με τον Σατανισμό είναι εκφυλισμός και ύβρης. 



πηγή: pleiadesplace

ΩΡΙΩΝ - Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑ

orion-a.jpg

Ο Ωρίων (Ωρίωνας) ήταν ο πιο διάσημος κυνηγός στην ελληνική μυθολογίαΜια φορά, όπως το συνήθιζαν οι θεοί του Ολύμπου, ο Δίας και ο Ποσειδώνας πήγαν ένα περίπατο στη γη μεταμφιεσμένοι σε ανθρώπους. Περνώντας από τη Βοιωτία δέχθηκαν τη θερμή φιλοξενία του Υριέα, του «επώνυμου ήρωα» της πόλεως Υρίης. Εκείνη την εποχή όμως ο Υριέας ήταν σε πολύ μεγάλη ηλικία και χήρος χωρίς παιδιά. Εξομολογήθηκε στους φιλοξενούμενους τον καημό του για τη μεγάλη μοναξιά του και πόσο θα ήθελε να είχε ένα παιδί. Αφού οι δύο θεοί είχαν φύγει, το άλλο πρωί ο Υριέας βρήκε στο κατώφλι του σπιτιού του ένα βρέφος: ήταν ο μικρός Ωρίων, ένα δώρο από τους θεούς για τη φιλοξενία που τους είχε προσφέρει. Για τον λόγο αυτό ο Ωρίων αναφέρεται άλλοτε ως γιος του Υριέα και άλλοτε ως γιος του Ποσειδώνα, μάλιστα ήταν καρπός της σχέσης του θεού με την Ευρυάλη, κόρη του βασιλιά Μίνωα. Λέγεται ακόμα ότι είχε πάρει από τον πατέρα του, θεό της θάλασσας, το χάρισμα να μπορεί να βαδίζει πάνω στη θάλασσα.

ΟΙ ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΟΡΤΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ




Οι Aρχαίοι Έλληνες είχαν δώδεκα (12) μήνες, όπως έχουμε και εμείς σήμερα. Στην Aρχαία Αθήνα κάθε μήνας είχε 30 ημέρες (πλήρης μήνας) ή 29 ημέρες (κοίλος μήνας). Οι μήνες αυτοί και οι αντιστοιχίες τους με τους σημερινούς αναφέρονται παρακάτω: 

1. Εκατομβαίων (30 ημέρες) 16 Ιουλίου - 15 Αυγούστου 

2. Μεταγειτνιών (29 ημέρες) 16 Αυγούστου - 15 Σεπτεμβρίου 

3. Βοηοδρομιών (30 ημέρες) 16 Σεπτεμβρίου - 15 Οκτωβρίου 

4. Πυανεψιών (29 ημέρες) 16 Οκτωβρίου - 15 Νοεμβρίου 

5. Μαιμακτηριών (30 ημέρες) 16 Νοεμβρίου - 15 Δεκεμβρίου 

6. Ποσειδεών (29 ημέρες) 16 Δεκεμβρίου - 15 Ιανουαρίου 

7. Γαμηλιών (30 ημέρες) 16 Ιανουαρίου - 15 Φεβρουαρίου 

8. Ανθεστηριών (29 ημέρες) 16 Φεβρουαρίου - 15 Μαρτίου 

9. Ελαφηβολιών (30 ημέρες) 16 Μαρτίου - 15 Απριλίου 

10. Μουνιχιών (29 ημέρες) 16 Απριλίου - 15 Μαϊου 

11. Θαργηλιών (30 ημέρες) 16 Μαϊου - 15 Ιουνίου 

12. Σκιροφοριών (29 ημέρες) 16 Ιουνίου - 15 Ιουλίου 

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - ΠΕΡΙ ΣΑΡΚΟΦΑΓΙΑΣ (ΛΟΓΟΙ Α' - Β')



[....Το ότι δεν είναι στη φύση του ανθρώπου να τρώει κρέας φαίνεται κατ' αρχάς από την κατασκευή των σωμάτων. Πράγματι, το ανθρώπινο σώμα δε μοιάζει με κανενός ζώου απ΄όσα έχουν φτιαχτεί για να τρώνε κρέας, δεν υπάρχουν προτεταμένα χείλη, μυτερά νύχια, κοφτερά δόντια, γερό στομάχι και θερμή πνοή ικανή να μετατρέψει και να επεξεργαστεί τα βαριά συστατικά του κρέατος. Ως εκ τούτου η φύση με τα λεία δόντια, το μικρό στόμα, τη μαλακιά γλώσσα και την αδυναμία της πνοής για πέψη αποκλείει τη σαρκοφαγία....]
                                               
                                                                                                     Πλούταρχος

ΕΡΝΕΣΤ ΜΠΑΡΚΕΡ - Η ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

 Σχετική εικόνα




Πρόλογος με ένα σχόλιο και δύο πλατωνικά αποσπάσματα


Σχόλιο του φιλοσόφου Τζον Γκλούκερ για τον Πλάτωνα:

[.....Οι περισσότεροι ταυτίζουν τον Σωκράτη με τον Πλάτωνα· και θεωρούν όσα λέει πλατωνική φιλοσοφία. Αλλά ο Σωκράτης αλλάζει απόψεις από τον έναν διάλογο στον άλλον, ακριβώς επειδή πρόκειται για διαλόγους και όχι για διαλέξεις. Ο ίδιος ο Πλάτωνας δεν μιλάει στους διαλόγους. Αυτό με κάνει να υποψιάζομαι ότι ο Πλάτωνας δεν ήθελε να γνωρίζουμε τη γνώμη του γιατί αυτό που επιθυμούσε δεν ήταν να μάθουμε τι ακριβώς σκεφτόταν για κάθε πρόβλημα, αλλά να σκεφτόμαστε εμείς οι ίδιοι. Γι’ αυτό έγραψε διαλόγους. Και γι’ αυτό πολλοί τελειώνουν με απορίες....]



Δύο αποσπάσματα από την μελέτη του Barker:

[.....ο Πλάτων, προσπαθώντας να αναλύσει την ανθρώπινη ψυχή και επιδιώκοντας με αυτό τον τρόπο να ανακαλύψει τη θεμελιώδη ανάγκη που η ανθρώπινη ψυχή έχει για δικαιοσύνη, προκειμένου να ευημερήσει, ξεκινά να μελετήσει την ψυχή, όπως αυτή ενεργεί στην κοινωνική της πτυχή, επειδή πιστεύει ότι όλα τα κοινωνικά φαινόμενα είναι παράγωγά της και επειδή πιστεύει ότι αυτά τα παράγωγα είναι τόσο αναγνωρίσιμα, ώστε αποτελούν τα καλύτερα στοιχεία για την κατανόηση της ψυχής από την οποία προκύπτουν. «Τα κράτη δεν γεννιούνται από τη βελανιδιά ή τον βράχο αλλά από τους χαρακτήρες των ανθρώπων που κατοικούν σ’ αυτά». Επομένως, αυτός που θέλει να μελετήσει τους χαρακτήρες των ανθρώπων καλά θα κάνει να μελετήσει τα κράτη τους. Όλοι οι θεσμοί του ανθρώπου είναι εκφράσεις του νου του. Οι θεσμοί του είναι οι ιδέες του. Ο νόμος είναι μέρος της σκέψης του και η δικαιοσύνη είναι μία συνήθεια του νου του. Αυτά τα πράγματα έχουν εξωτερικά και ορατά σημάδια (έναν γραπτό κώδικα, μία δικαστική έδρα), αλλά η πραγματικότητά τους είναι η εσωτερική και πνευματική σκέψη που τα δημιουργεί και τα υποστηρίζει. Είναι δύσκολο να απομακρύνει κανείς τη σκέψη του από το ορατό και να το θεωρήσει ως το απλό ένδυμα της σκέψης - είναι ευκολότερο να βλέπει κανείς τη δικαιοσύνη ως σκήπτρα και περγαμηνές, παρά να τη βλέπει ως ζώσα σκέψη. Όμως το μεγάλο βήμα που πρέπει να κάνουμε είναι ακριβώς το να στραφούμε προς τα μέσα, να εγκαταλείψουμε την αντίληψη του Γλαύκωνα και να ακολουθήσουμε τον Σωκράτη, για να εξετάσουμε τη δικαιοσύνη στο νου του ανθρώπου. Είναι το βήμα που έκαναν τόσο ο Πλάτων όσο και ο Αριστοτέλης - και εδώ βρίσκεται η αιώνια συνεισφορά τους στην πολιτική σκέψη.....]

[...... Ο Rousseau είπε: «Η Πολιτεία δεν είναι ένα έργο σχετικά με την πολιτική αλλά η καλύτερη πραγματεία περί εκπαίδευσης που γράφτηκε ποτέ».....]



Η ΣΦΙΓΓΑ ΩΣ ΨΥΧΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΑΣΗ


1)   Αττική Λήκυθος του 400 π.Χ - βρίσκεται στο Μουσείο του Hermitage



ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ - ΕΡΩΤΑΣ ΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ

390__--photos--Greeks--sikelianos_697



                                                                                             
Ο Άγγελος Σικελιανός ήταν ένα ταλαντούχο, θαλερό πνεύμα. Δριμύς και λυρικός ταυτόχρονα στους στίχους του. Άλλοτε σκοτεινός και σπηλαιώδης, άλλοτε ακτινοβόλος και διαυγής. Σίγουρα συμβολικός, σίγουρα παθιασμένος από έρωτα, εκστατικός, με ένα όραμα κι ένα εσωτερικό πόθο για μυστικισμό. Στην ποίηση του Σικελιανού, πάλλουν μαζί η  φύση και το θείο, σε μια μυστική, τελετουργική ένωση. Ένα ορφικό δοξαστικό. Οπωσδήποτε Έλληνας. Άλλωστε η οικογένειά του προερχόταν από αγωνιστές του 1821. Ο ίδιος ζωντάνεψε με τα γραφόμενά του την ιστορία, το ήθος, τους μύθους, και τα όνειρα των Ελλήνων. Πατριώτης. Αν και ξεκίνησε ως αφελής βασιλικός στην πορεία συντάχθηκε με την αριστερά και στήριξε την Εθνική Αντίσταση..

Η ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ, Η ΗΛΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΡΕΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΤΗΛΕΠΡΟΒΟΛΕΣ (ΒΙΝΤΕΟ) ΚΑΙ ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ



                                                          ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ  1
                         
                                                         ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ  2

                                                      ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ  3

                                                         Πατώντας εδώ δείτε στον χάρτη την αρχαία Ολυμπία

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ - ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ


                        Τα τείχη της αρχαίας Αθήνας
                          (ψηφιακή αναπαράσταση)



Χρειαζόμαστε, σήμερα, τη σκέψη και τα ερμηνευτικά εργαλεία του Καστοριάδη, όχι απλώς για να ερμηνεύσουμε και να κατανοήσουμε το παρόν, που συντρίβεται από την «άνοδο της ασημαντότητας»και την απροκάλυπτη επίθεση στην αυτονομία των πολιτών, αλλά για να οραματιστούμε την αναγέννηση της δημοκρατίας, μακριά από την«ετερονομία» και τους ειδήμονες της «φιλελεύθερης ολιγαρχίας» που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών. 

ΕΣΤΙΑ, Η ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΑΣΒΕΣΤΟΥ ΠΥΡΟΣ



Η Εστία είναι μια από τις πιο αξιόλογες, σεβαστές και σεμνές μορφές του ελληνικού Δωδεκάθεου   .
Καλοσυνάτη και ευγενική Θεά, που εκφράζει το Ιερό Κέντρο του παντός, πράα και δίκαιη αποτελεί την προσωποποίηση του σπιτιού, το σύμβολο της οικίας της οποίας είναι προστάτιδα και κατ’ επέκταση της πιστής και γερά δεμένης οικογένειας.

Η Εστία είναι η θεά της φωτιάς, είναι η ζωντανή φλόγα που καίει ασταμάτητα στο κέντρο του σπιτιού, του ναού, της πόλης. Η Εστία καθαγίαζε ναούς και κατοικίες και μόνον με την παρουσία της. Η εστία στους ναούς, που ήταν η απεικόνιση της θεάς Εστίας, άναβε πάντα από το φως του Ηλίου, άρα έχει σχέση με τις τροπές του Ηλίου και μάλιστα με την χειμερινή τροπή όπου θεωρείται ότι γεννιέται ο Ηλιος.

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΣΧΕΣΗ ΗΡΑΚΛΗ ΚΑΙ ΗΛΙΟΥ


  Ο Ηρακλής ταξιδεύει με το κύπελλο του Ήλιου


Καθώς κάναμε αναφορά στον Ηρακλή και επειδή θα χρειασθούμε την σχέση του Ηρακλέους με τον Ηλιο, ας προσεγγίσουμε το θέμα αυτό πιο εμπεριστατωμένα.

Η ταύτιση Ηλίου και Ηρακλή είναι διάχυτη μέσα στα Ελληνικά κείμενα, παρόλα αυτά η ξεκάθαρη ταύτιση των δύο εντοπίζεται σε ελάχιστα σημεία.

Ο Παυσανίας, περιγράφοντας την στοά στην Αγορά της Μεγαλόπολης, περιγράφει τα αγάλματα τα οποία υπάρχουν εκεί , αφού δε κάνει αναφορά σε αγάλματα διαφόρων θεοτήτων, σε ένα σημείο αναφέρεται στα αγάλματα του Ηλίου και του Ηρακλή ως εξής :

Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΕΠΟΝΘΟΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

         


Πρόλογος του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Η ανθρώπινη λογική ψυχή (ανθρώπινος νους) είναι απόλυτα υπεύθυνη για όσα θα της συμβούν σε κάθε της ζωή. Οι προηγούμενες επιλογές της σε προγενέστερους βίους καθορίζουν την πορεία της και την ποιότητα των επόμενων βίων και των σωμάτων που θα επιλέξει. Κανείς θεός, άγγελος ή δαίμονας δεν επεμβαίνει στον βίο του ανθρώπου, επειδή είναι απόλυτα σεβαστή η ελευθερία της βούλησης και των επιλογών που κάνει. Έτσι, στην ελληνική κοσμοθεώρηση και φιλοσοφία η ανθρώπινη λογική ψυχή έχει ένα σκοπό. Να τελειωθεί νοητικά κατανοώντας πώς λειτουργεί το σύμπαν και ο ίδιος της ο εαυτός (αυτογνωσία), προκειμένου να αποβάλλει, όποτε βούλεται, το άλογο μέρος της ψυχής της (θυμικό-επιθυμητικό) κυριαρχώντας πλήρως σε αυτό που τον κάνει να επιθυμεί τα σώματα και τα υλικά πράγματα και να ανέλθει για πάντα στον ουράνιο υπεραισθητό κόσμο.  

Της Ελένης Αλτάνη

Οι Ορφικές Πινακίδες έφεραν στο προσκήνιο το θέμα των επανενσαρκώσεων και της Ειμαρμένης. Ο Ορφικός Ορίζων διαπνέεται από την πεποίθηση της αθανασίας της ψυχής, βασιζόμενος στην επαναληπτικότητα των βίων, κατά τους οποίους η ψυχή εναλλάξ προσλαμβάνει τον ένσαρκο φορέα της και του θανάτου, κατά τον οποίον μένει ελεύθερη, άνευ του «σήματος» σώματός της. Το «σήμα» είναι ο τάφος της ψυχής, λέγει ο Πλάτων (Κρατύλος 400C).

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ - Η ΑΣΚΛΗΠΙΑΚΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ



Πρόκειται για τη μέθοδο που χρησιμοποιούσαν στην Ελλάδα πριν από χιλιάδες χρόνια στα αρχαία Ασκληπιεία και Αμφιαράεια. Αυτή η αρχαία θεραπευτική μέθοδος, μεταδόθηκε από τον Κένταυρο Χείρωνα, τον ξακουστό εσωθεραπευτή του Πηλίου, τον Ύπατο Διδάσκαλο της θεραπευτικής. Ο Κένταυρος Χείρωνας συμβολίζει την δυϊστική υπόσταση του ανθρώπου, το φυσικό σώμα και την πνευματοψυχή, και είναι αυτός που με τα χέρια του κεντάει την αύρα των ανθρώπων.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ



Α. ΠΩΣ ΣΥΝΔΕΟΤΑΝ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ 

Όποιος δεν γνωρίζει σε βάθος τη φιλοσοφία της αρχαίας ελληνικής θρησκείας δε θα κατανοήσει τι σήμαινε για τους αρχαίους ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ, έννοιες για τις οποίες είχε άγνοια όλος ο αρχαίος κόσμος εκτός από τις ελληνικές πόλεις, μας αναφέρει ο Καστοριάδης. Κατ΄ αρχήν ο όρος "θρησκεία" για την ελληνική περίπτωση είναι καταχρηστικός. Η αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, καθώς και άλλες ελληνικές πόλεις με παρόμοια δημοκρατική οργάνωση, ήταν η πιο ελεύθερη ανθρώπινη κοινωνία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μπορεί να φαίνεται υπερβολική η άποψη αυτή, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινή και τεκμηριώνεται. Η αρχαία ελληνική θρησκεία δεν είχε δόγμα και αυτό ήταν βασικό θεμέλιο για μια ελεύθερη πνευματικά κοινωνία. Στην αρχαία Αθήνα όλοι οι πολίτες ήξεραν την ιστορία των μύθων, τα τυπικά της λειτουργίας της πολιτικής θρησκείας (γιατί περί αυτού πρόκειται, για ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ) και τις τελετές στις οποίες συμμετείχαν όλοι όταν διεξάγονταν. Όλα τα τυπικά της αρχαίας θρησκείας είχαν πρώτιστα πολιτικό θεσμικό  περιεχόμενο και δευτερευόντως θρησκευτικό, μας γράφει και ο Χρήστος Γιανναράς.