Η ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις… είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (Bιβλίο Γκίνες)

Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ' αυτήν δεν υπάρχουν όρια.
(Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)

Η Ελληνική και η Κινέζικη… είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και.....στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική.
(Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

ΤΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΟΥ «ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ»

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ είναι ΞΥΝΟΣ ΛΟΓΟΣ, κατά την Ηρακλείτειον έκφρασιν, δηλαδή κοινός λόγος, διότι δεν είναι μέσον συμβατικής επικοινωνίας, αλλά λογική, ανα+λογία και αντι+λόγος.

Ο ανθρώπινος νους πρέπει να συλλάβει το μήνυμα, που διαχρονικώς εκπέμπεται από το αεί υπάρχον λογικόν οικοδόμημα, που είναι το οικοδόμημα του Ελληνικού Λόγου, γιατί η αρχαία Ελληνική Σκέψις, Λόγος και Φιλοσοφία, παραμένει σταθερώς νέα διαχρονική, ομοία με τον Ηλιον του Ηράκλειτου.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ - 7000 ΕΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Εισαγωγή

To ζήτημα της γενέσεως της γραφής υπήρξε εδώ και πολλά έτη σημείο τριβής και πεδίο αναπτύξεως διαφόρων θεωριών. Από τα τέλη του 18ου αι. όμως, και ιδιαιτέρως από το 1816 και έπειτα, το ζήτημα της γραφής ετέθη επί νέων, «ινδοευρωπαϊκών» βάσεων. Η έκφρασις της ινδοευρωπαϊκής -βλ. ινδογερμανικής- θεωρίας από τον Βορρά, καθαρό προϊόν του αναγεννημένου γερμανικού εθνικισμού, μετά την νικηφόρο λήξι των Ναπολεόντειων Πολέμων, δεν ήταν δυνατό να αφήση εκτός το ζήτημα της γραφής. Όφειλε και η γραφή να καταστή εφεύρημα των ανύπαρκτων ινδοευρωπαίων Αρίων. Μητέρα δε όλων των γλωσσών απεκλήθη η σανσκριτική. Από τότε φυσικά έχουν παρέλθει πολλά έτη και νέα αρχαιολογικά ευρήματα έχουν έλθει στο φως, τα όποια στην πιο καλή για τους ίνδοευρωπαϊστάς περίπτωσι, θέτουν εν αμφιβάλω την θεωρία τους. Ωστόσο αυτοί συνεχίζουν ακάθεκτοι να διαβιούν εντός της πλάνης των, λοιδορώντας τα νεώτερα στοιχεία η ακόμη χειρότερα αγνοώντας τα. Κι όμως το ζήτημα της γραφής, χάρις στην αρχαιολογική σκαπάνη, έχει με την σειρά του αρχίσει να ξεκαθαρίζη. Πέρα από κάθε διάθεσι σωβινισμού ή προγονολατρίας, η ελληνική γη έχει αρχίσει να αναδεικνύεται και πάλι στο μεγάλο βιβλίο της ανθρωπότητας, φανερώνοντας από τα σπλάγχνα της ανεκτίμητους ιστορικούς θησαυρούς, για όσους επιθυμούν να τους αναγνώσουν.

Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΑΓΧΙΝΟΙΑΣ

Ο όρος «Αγχίνοια» ετυμολογείται εκ του επιρρήματος «αγχι»- (ετυμολογουμένου εκ του ρήματος «άγχω», ήτοι σφίγγω, δηλαδή εγγύς, πλησίον), και του ουσιαστικού «νούς».

Ως ανθρώπινη ιδιότης σημαίνει ευστροφία, ταχύνοια, οξύνοια, οξύτητα του μυαλού, αλλά ως Αρετή την ικανότητα να κατανοεί κάποιος τα πράγματα ως αυτό που πραγματικά είναι, καθώς και να επιλέγει την καλύτερη ανάμεσα σε δύο ή περισσότερες καταστάσεις. Η «Αγχίνοια» δηλαδή ως «Αρετή» είναι η ικανότης της ψυχής για ορθή εκτίμηση και ορθή κρίση, ικανότης να ευρίσκει ομοιότητες και αναλογίες επί ανομοίων, μία ικανότης όλως απαραίτητη για την λήψη δικαίων αποφάσεων.

ΑΠΟ ΤΗΝ "ΑΣΚΗΤΙΚΗ" ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ - ΤΟΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

"Τούτη είναι η εποχή μας, καλή ή κακή, ωραία ή άσκημη, πλούσια ή φτωχή, δεν τη διαλέξαμε."

[...] Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν. O νους: "Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν΄ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.

Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ας την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: "Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν΄αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!" [...]

ΜΠΡΟΥΝΟ ΣΝΕΛΛ - Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΪΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

 Σήμερα θεωρούμε αυτονόητο ότι το έπος, ή λυρική ποίηση και το δράμα είναι ποιητικά είδη πού συνυπάρχουν στη δυτική λογοτεχνία. Στην Ελλάδα όμως, οπού δημιουργήθηκαν αυτά τα ποιητικά είδη ως φορείς μεγάλης ποίησης, η οποία άσκησε άμεσα ή έμμεσα επίδραση στην εξέλιξη της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, άκμασαν διαδοχικά και όχι παράλληλα. Όταν παρακμάζει το έπος, προβάλλει η λυρική ποίηση, και όταν αυτή πλησιάζει στο τέλος της, γεννιέται το δράμα. Τα ποιητικά είδη ήταν επομένως στη χώρα της γέννησης τους κατόρθωμα και έκφραση μιας ορισμένης ιστορικής κατάστασης. Η ιδιοτυπία της επικής σύνθεσης να συλλαμβάνει τη ζωή σαν μια αλυσίδα από γεγονότα δεν αποτελεί στον Όμηρο ένα συνειδητό τρόπο σύνθεσης. 

Η ΔΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ) ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Στην τηλεπροβολή (βίντεο) παρουσιάζεται 
η δομική-επικοινωνιακή διδασκαλία της 
αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας

Η δομική επικοινωνιακή διδασκαλία και προσέγγιση της ελληνικής γλώσσας, σε αντίθεση με την παραδοσιακή γραμματική, εστιάζει στην πρόταση και όχι στη λέξη. Κάθε λέξη αποκτά ένα άλλο νόημα μέσα στην πρόταση και αποκαλύπτονται λειτουργίες της που αποκωδικοποιούν το νόημα που κομίζεται. Αυτό που συλλαμβάνεται στη δομική-επικοινωνιακή προσέγγιση της ελληνικής γλώσσας είναι η κοινωνική της διάρθρωση και εξέλιξη. Κάθε λέξη μαζί με τις υπόλοιπες μέσα στην πρόταση κομίζει πολυσήμαντα και διαφορετικά νοήματα κατά περίπτωση ή κατά συνθήκη.

ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΒΙΤΓΚΕΝΣΤΑΪΝ - Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ

Του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Άραγε, έχουμε  σκεφτεί  ποτέ  ότι  ο τρόπος  ζωής  μας  είναι  ένα παιχνίδι; Ένα  παιχνίδι  στο  οποίο  συμμετέχουμε  καθημερινά, αλλά  δεν το  συνειδητοποιούμε  ούτε  το  χαιρόμαστε;  Όλα  εκκινούν  από  τον τρόπο  που  προσλαμβάνουμε  τα ίδια  τα γεγονότα, τα πράγματα. Ολόκληρος  ο πολιτισμός, κάθε  πολιτισμός  ουσιαστικά,  είναι  στις  περισσότερες  περιπτώσεις  θεμελιωμένος  σύμφωνα  με  τις  κατασκευασμένες  ποικίλων ειδών  κοινωνικές  συμβάσεις  που έχουμε  δομήσει  εμείς  οι άνθρωποι. Η  γλώσσα  είναι  ένα  κοινωνικό, όχι  ατομικό,  δημιούργημα  μιας  κοινότητας  ανθρώπων, προκειμένου  οι  τελευταίοι  να  σχετίζονται,  να  επικοινωνούν  και  να  συγκροτούν την  "πόλιν"  σε  οποιαδήποτε  μορφή της. Και  αυτή  η διαπίστωση  ισχύει  σήμερα.