ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ - Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΟΡΦΙΚΟΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

 

Του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στον παρόν κείμενο θα παρουσιαστεί σε συνοπτική μορφή τόσο η φύση και η λειτουργία της ανθρώπινης ψυχής όσο και ο ελληνικός φιλοσοφικός τρόπος σύμφωνα με τον οποίο τελειώνεται ή εκθεώνεται ο άνθρωπος. Θα κατανοηθεί σε βάθος η ελληνική αντίληψη της νοητικής κάθαρσης και της τελειοποίησης του ανθρώπινου νου, της λογικής ψυχής, σύμφωνα με την ορφικοπυθαγόρεια πλατωνική φιλοσοφική γραμμή που αναπτύχθηκε και απέκτησε επιστημολογική διάρθρωση και δομή κατά την περίοδο της κορύφωσης της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας που επιτεύχθηκε με τους νεοπλατωνικούς (Πλωτίνο, Πορφύριο, Ιάμβλιχο, Συριανό, Δαμάσκιο) και ιδιαίτερα με τον νεοπλατωνικό φιλόσοφο Πρόκλο. Η όλη φιλοσοφική μεθοδολογία θα στηριχθεί αποκλειστικά μέσα στα κείμενα της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφικής γραμματείας παραθέτοντας χωρία από έργα του Πλάτωνα και του Πρόκλου. 

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΩΣ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

 

Του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Η Ελληνική φιλοσοφία αποτέλεσε και αποτελεί όχι μόνο τη θεμέλια μήτρα των επιστημών, αλλά και τη βάση πάνω στην οποία αναπτύχθηκε ο δυτικός πολιτισμός. Στόχος του προκείμενου θέματος είναι να αναδειχτεί η επιστημονική διάσταση της ελληνικής φιλοσοφίας καθεαυτή σε αντίθεση με άλλες αντίστοιχες παραδόσεις ή δόγματα που δεν συνάδουν στο πρόταγμά τους με επιστημονικές θεωρήσεις. Θα αναδειχτεί, όσο γίνεται εναργέστερα, η διάκριση του ελληνικού φιλοσοφικού λόγου από τη θρησκευτική θεώρηση πραγμάτων στη βάση του θεωρητικού ή πρακτικού λόγου και των λογικών επιχειρημάτων. Εν προκειμένω θα καταδειχτεί  η ποιοτική ανωτερότητα του φιλοσοφικού λόγου σε σχέση με τη λαϊκή θρησκεία, την πίστη ή την λεγόμενη άμεση γνώση.

Η ουσιαστική βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η ελληνική  φιλοσοφία είναι η βεβαιότητα της θεώρησης ότι ο κόσμος ως σύμπαν είναι ένας, αυτός αποτελεί το ίδιο το Ον και οτιδήποτε υπάρχει βρίσκεται εντός του. Ο κόσμος για τους Έλληνες (είτε ως πολλαπλά σύμπαντα με πολλές διαστάσεις είτε ως ένας αδιαίρετος κόσμος) είναι αυτοδημιούργητος, δεν τον δημιούργησε  κάποιο Ον ή θεός που βρίσκεται έξω από αυτόν, αλλά αποτελεί μια άπειρη και συνεχή αυτοδημιουργία και αυτοεξέλιξη. Όλοι οι Έλληνες φιλόσοφοι, από οποιαδήποτε φιλοσοφική σχολή και να τους εννοήσουμε, ασπάζονται αυτή τη θέση και παρακάτω θα αποσαφηνίσουμε αυτή την κοινή βάση.