ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΙΟ ΓΕΝΝΗΤΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Η αναφορά σε Θείο Γεννητό στα Φιλοσοφικά κείμενα είναι συχνή και σε κάποια σημεία με την αναφορά σε "περίοδο του Θείου Γεννητού" υποκρύτονται πολλά σημαντικά θέματα.(Κάθε ψυχή ενσαρκώνεται μία φορά σε κάθε περίοδο Θείου Γεννητού, εκτός και αν πρόκειται για τελειωμένη ψυχή η οποία υπερέβη τον κύκλο των ενσαρκώσεων και θεώθηκε.)

Το Θείο Γεννητό είναι ο Κόσμος στο σύνολο του καθώς και κάθε τι αεικίνητο και περιφερόμενο.

Η περίοδος του Θείου Γεννητού διέπεται από έναν αριθμό, που ο Πλάτων στην Πολιτεία τον ονομάζει τέλειο. Το κείμενο στο σημείο εκείνο είναι σχετικά δυσνόητο, πράγμα που έχει οδηγήσει στην συγγραφή πολλών εργασιών που προσπαθούν να καταλήξουν σε ποιόν αριθμό αναφέρεται ο Πλάτων.

Ο τέλειος αριθμός, κατά τον Πρόκλο, περιλαμβάνει την περιφορά κάθε θείου γεννητού.  Ο τελειότερος είναι αυτός του Σύμπαντος, ενώ οι άλλοι, αν και τέλειοι, είναι μέρη του Κοσμικού Χρόνου.

(βλέπε Πλάτων-Πολιτεία 546b, Πρόκλος - Σχόλια στην Πολιτεία 2. 14-15)

πηγή: empedotimos.blogspot.gr

ΑΛΤΑΝΗ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑ, ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Mε το τρίπτυχο του "γνώθι σαυτόν", του "μηδέν άγαν" και του "μέτρον άριστον", ο Απόλλων καθοδηγεί την υγεία μας και μας αποκαλύπτει τον τρόπο της αυτοθεραπείας. 

Θεραπευτής των θεών, ο Απόλλων υποδεικνύει στούς θνητούς τα μέσα της αυτοθεραπείας, διά της ψυχολογίας του βάθους. Όμως σήμερα η ψυχολογία του βάθους δέν είναι βαθυτέρα του απολλωνείου "γνώθι σαυτόν", ούτε σοφωτέρα του "μηδέν άγαν" και του "μέτρον άριστον". Οι δύο αυτές παραινέσεις συνοδεύουν το "γνώθι σαυτόν" και επιτρέπουν στον νού μας να αναγνωρίζη τις ελλείψεις και τις υπερβολές του, ώστε να προβαίνη σε αυτοθεραπεία, διακρίνοντας και εξισορροπώντας υπερβολές και ελλείψεις....

Το Μαντείον των Δελφών, με τα τρία προαναφερθέντα παραγγέλματα, δεσπόζει και σήμερα με την θεραπευτική του δύναμη στην διάνοιά μας, εφ' όσον επιθυμούμε να κρατάμε τα ηνία της υγείας, ως απολλώνιοι ηνίοχοι. 

ΠΟΛΙΤΗΣ - "Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ"

   Του Λουτσιάνο Κανφόρα, κλασσικού φιλόλογου

(ομώνυμο κεφάλαιο από το συλλογικό έργο

«Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ» με εισαγωγή του Jean – Pierre Vernant)

Εισαγωγή

Τον 6ο π.Χ. αιώνα, σε πολλές ελληνικές πόλεις, οι αριστοκρατίες, υποστηριζόμενες από το σπαρτιάτικο στρατό, εκδίωξαν τους περιβόητους τυράννους και απέκτησαν τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας.

Οι τυραννίες, απ’ όσο γνωρίζουμε, είχαν συνήθως λαϊκή βάση: ο τύραννος ήταν αρχικά ένας δημαγωγός. Ωστόσο στην πολιτική και φιλολογική παράδοση η τυραννία απέκτησε οριστικά, μιαν αρνητική συνυποδήλωση και κατέληξε (όπως θα δούμε στη συνέχεια) να συγχέεται με την ολιγαρχική εξουσία.

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΤΥΡΙΟΣ - ΒΙΒΛΙΟ "ΠΕΡΙ ΑΠΟΧΗΣ ΕΜΨΥΧΩΝ" (ΜΗ ΚΡΕΟΦΑΓΙΑ)

Λόγος προς τον Φίρμο Καστρίκιο: Ακρεοφαγία: Παράδοση, ιεροί και θεολογικοί κανόνες

Ο νεοπλατωνικός Πορφύριος (233-304 μ.Χ.) ανήκει στους τελευταίους αρχαίους ΄Έλληνες φιλοσόφους. Στο μεταίχμιο του αρχαίου κόσμου και του νεώτερου, οι διδάσκαλοι εκείνοι στάθηκαν υπέρμαχοι των παραδόσεων. Ευρυμαθέστατος, βαθύς γνώστης της Θεουργίας και των Μυστηρίων, ο Πορφύριος τέλεσε ένα τεράστιο συγγραφικό έργο, φιλοσοφικό, θεολογικό, ηθικό, μαθηματικό, λογικό. Γνήσιος θρησκευτής, προβάλλει σθεναρά την κύρια αρχή της ελληνικής θεολογίας, ότι κάθε πράξη και στάση ζωής του ανθρώπου συναρτάται θετικά ή αρνητικά προς το Θείο και το Ιερό. Η αποχή από την κρεοφαγία αποκαλύπτεται ζήτημα καθοριστικής σημασίας για τη σωματική, αλλά κυρίως για την ψυχική υγεία και την ανάταση προς τη σφαίρα του Νου και του Κόσμου του Νοητού. Ιεροί νόμοι της Χρυσής Εποχής, μυητικοί κανόνες, επισημάνσεις δαιμονικών επιρροών και άλλα, εδραιώνουν την επιχειρηματολογία του Πορφύριου υπέρ της ακρεοφαγίας. Ακόμη, η στοργή και ο σεβασμός του προς τα ζώα, η υπόμνηση της εγγύτητάς του προς το Θεικό στοιχείο, συγκλονίζουν τη νωθρή συνείδηση του σύγχρονου ανθρώπου. Το "Περί αποχής εμψύχων" μας καθοδηγεί σε έναν έλλογο, αγαπητικό, ήμερο βίο, θεοφιλή. 

Διαβάστε ολόκληρο το μοναδικό για την ελληνική θεολογία βιβλίο περί της αποχής από το κρέας του Πορφύριου εδώ:
ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΤΥΡΙΟΣ - ΠΕΡΙ ΑΠΟΧΗΣ ΕΜΨΥΧΩΝ (ΒΙΒΛΙΟ)

Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΑΓΧΙΝΟΙΑΣ

Ο όρος «Αγχίνοια» ετυμολογείται εκ του επιρρήματος «αγχι»- (ετυμολογουμένου εκ του ρήματος «άγχω», ήτοι σφίγγω, δηλαδή εγγύς, πλησίον), και του ουσιαστικού «νούς».

Ως ανθρώπινη ιδιότης σημαίνει ευστροφία, ταχύνοια, οξύνοια, οξύτητα του μυαλού, αλλά ως Αρετή την ικανότητα να κατανοεί κάποιος τα πράγματα ως αυτό που πραγματικά είναι, καθώς και να επιλέγει την καλύτερη ανάμεσα σε δύο ή περισσότερες καταστάσεις. Η «Αγχίνοια» δηλαδή ως «Αρετή» είναι η ικανότης της ψυχής για ορθή εκτίμηση και ορθή κρίση, ικανότης να ευρίσκει ομοιότητες και αναλογίες επί ανομοίων, μία ικανότης όλως απαραίτητη για την λήψη δικαίων αποφάσεων.

ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ

Η ελληνική λέξη αρετή παράγεται από τη ρίζα αρ -απ' την οποία και οι λέξεις: άρι - (πρεπόντως, καλώς), αρείων (= ανδρειότερος, ευγενέστερος), άρι-στος, αρέσκω, αραρίσκω (αρμόζω, συνδέω), αρέγει (ωφελεί, προσήκει) και ρήμα αρετάω απ' τον Όμηρο (Θ, 329, Ζ, 114) = ευδοκιμώ, ακμάζω. Κατά την ετυμολογία λοιπόν: Αρετή σημαίνει ικανότητα να αρμόζει, να ωφελεί, να συνδέει, να προσήκει, να αρέσει, να είναι κάτι κατάλληλο, ανώτερο, ηθικότερο, άριστο.

Η ικανότητα, η καταλληλότητα, η υπεροχή αυτή, η εκφραζόμενη με την αρετή, αποδίδονταν στην αρχή στο σώμα και μάλιστα του άντρα. Απ' αυτό, απ' την ίδια ρίζα παραγωγή της λέξης άρρην, άρρενος και η λατινική virtus = και απ' το vir = ανήρ.

ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ - Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΒΡΑΪΚΗΣ

   

                                 Κατὰ Γαλιλαίων §§ 53-55

    Στο πολύμορφο έργο του Ιουλιανού (λόγοι,  επιστολές, εριστικά συγγράμματα), το μεγαλύτερο μέρος του οποίου προέρχεται από την περίοδο άσκησης των αυτοκρατορικών καθηκόντων (361-363 μ.Χ.), ανακλάται η πνευματική του εξέλιξη που τον οδηγεί στην απόρριψη του Χριστιανισμού και στην προσήλωση στη νεοπλατωνική φιλοσοφία. Ανιχνεύεται επίσης η θεωρητική θεμελίωση των μεταρρυθμιστικών μέτρων που πήρε προς όφελος της παλαιάς θρησκείας και εις βάρος της καθολικής επικράτησης του Χριστιανισμού. Ως προς το ύφος το έργο του χαρακτηρίζεται από το πλήθος των απηχήσεων της κλασικής λογοτεχνίας, ενώ η αξία του ως ιστορικής πηγής έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι παρέχει ζωντανή εικόνα των ιδεολογικών συγκρούσεων της εποχής. Τα αποσπάσματα του έργου Κατὰ Γαλιλαίων που γνωρίζουμε, προέρχονται από το Κατὰ Ἰουλιανοῦ σύγγραμμα του Κυρίλλου επισκόπου Αλεξανδρείας, ο οποίος γύρω στο 440 μ.Χ., επιχειρώντας να το αναιρέσει παράγραφο προς παράγραφο, παραθέτει μεγάλο μέρος του. Στο συγκεκριμένο κείμενο ο Ιουλιανός επιχειρεί εκτεταμένο λογικό έλεγχο των βιβλίων της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, προκειμένου να επιτύχει τον βασικό του στόχο, δηλαδή να δείξει την ανωτερότητα του ελληνικού πολιτισμού έναντι της χριστιανικής θρησκείας. Σχετική είναι και η επιδίωξή του στο απόσπασμα που ακολουθεί: να αποδείξει την υπεροχή των ελληνικών γραμμάτων έναντι των εβραϊκών.

ΧΕΓΚΕΛ - Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Του Δημήτρη Τζωρτζόπουλου

Ο Λόγος μέσα στην ιστορία

Τι σημαίνει φιλοσοφία της παγκόσμιας ιστορίας; Εκ πρώτης όψεως σημαίνει θεώρηση, εξέταση της ιστορίας που πραγματοποιεί η νόηση, ο στοχασμός (Denken). Κάθε θεώρηση της ιστορίας που γίνεται δεν είναι έργο αυτής της νόησης, αυτού του στοχασμού; Ο Χέγκελ δεν το αμφισβητεί τούτο· προσθέτει μόνο, από τη δική του σκοπιά, πως το ζητούμενο δεν είναι μια οποιαδήποτε θεώρηση της ιστορίας, αλλά πρωτίστως η φιλοσοφική της θεώρηση. Για τον κοινό νου, την κοινή αντίληψη, φιλοσοφική πραγμάτευση της ιστορίας φαντάζει ως κάτι το αντιφατικό, το ασύμβατο, το ακατανόητο. Φιλοσοφία και ιστορία λογίζονται, για την εν λόγω αντίληψη, ως δυο διαφορετικές,διαμετρικά αντίθετες έννοιες: η μεν πρώτη παραπέμπει στη νοητική δραστηριότητα του υποκειμένου ως τέτοιου, η δε δεύτερη ασχολείται με αντικειμενική περιγραφή, παρουσίαση συμβάντων. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με μια ενεργό, ανήσυχη υποκειμενικότητα, στη δεύτερη με μια παθητική, απτή, συμβατική αντικειμενικότητα, όπου καταγράφονται γεγονότα και συμβάντα.

Ο ΥΠΕΡΑΙΣΘΗΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ - ΚΡΟΝΟΣ - ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Ένα άλλο θέμα της Ελληνικής Θεολογίας για το οποίο έχουν γραφεί ποταμοί αναλύσεων και, ενίοτε, ασυναρτησιών, είναι η συσχέτιση Κρόνου-Χρόνου, λόγω του ομοήχου των δύο λέξεων.

Σε πολλά σημεία της Ελληνικής Γραμματείας, γίνεται αναφορά στο ομόηχο των δύο λέξεων.

Ποια όμως είναι η σχέση Κρόνου και Χρόνου;

Όποιος μελετήσει λίγο πιο σοβαρά την Ελληνική Θεολογία, θα συνειδητοποιήσει ότι από το επίπεδο της νοερής τάξεως, και συγκεκριμένα από τον Δημιουργό Δία, αρχίζει και "τρέχει" ο χρόνος, μιας και από τότε αρχίζει και έχει ύπαρξη η περίοδος του κόσμου. Πριν, πολύ εύστοχα, ο Πλάτων, ονομάζει την κατάσταση σαν Αιών, μιας και όλη η προ της δημιουργίας κατάσταση είναι αιώνια και άφθαρτη.

Ο ΥΠΕΡΑΙΣΘΗΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΘΕΑΣΗ

Ας προσέξουμε ιδιαίτερα τον παραλληλισμό της τελευταίας παραγράφου για να κατανοήσουμε τον τρόπο λειτουργίας της δομής και δημιουργίας του κόσμου σύμφωνα με την ελληνική κοσμοθέαση.

Όπως έχει ήδη λεχθεί, όλη η δομή των θείων τάξεων είναι τριαδική. Έτσι, λοιπόν ο Υπερ-αισθητός κόσμος έχει τριαδική δομή, την Νοητή τάξη, την Νοητή-Νοερή τάξη και τηνΝοερή τάξη.

ΟΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΝΕΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ

Των Ζιλ Λιποβετσκί και Ζαν Σερουά

Η αισθητικοποιημένη ηθική της υπερνεωτερικότητας ταυτίζεται με το ηδονιστικό ιδεώδες περί ψυχαγωγίας, αποδίδοντας καθ’ αυτόν τον τρόπο μια μαζική νομιμοποίηση σε ό,τι αφορά στις απολαύσεις και στην αναζήτησή τους στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Αλλά αυτός ο πολιτιστικός ηδονισμός, όσο πηγαίος κι αν είναι, δε αγωνίζεται μόνος του: μια σειρά άλλων προτύπων ορθώνουν ένα μέτωπο απέναντι στα ιδανικά της απόλαυσης και της άμεσης προσωπικής ολοκλήρωσης. Μεταξύ αυτών, η υγεία, η οικολογία, η εκπαίδευση, η εργασία ή ακόμα και οι επιδόσεις, καταλαμβάνουν ένα μεγάλο μέρος. Οι ηδονιστικές αξίες έρχονται, έτσι, κόντρα στις επιταγές του υγιεινισμού, της οικολογίας, της εκπαίδευσης και της προσωπικής απόδοσης: οι εντάσεις αυτών των αντιθέσεων αποτελούν τον πυρήνα των αντιφάσεων της υπερνεωτερικής κουλτούρας. Τις συνέπειες αυτών των αντιθέσεων, τις βιώνουμε καθημερινά.

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ - ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ Ή ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Απόσπασμα από το βιβλίο Η Ελληνική Ιδιαιτερότητα (τόμος ΙΙΙ – Θουκυδίδης, η ισχύς και το δίκαιο). Σεμινάριο της 19ης Δεκεμβρίου 1984 σ.113-118 (εκδόσεις Κριτική)

Προτού προχωρήσω περισσότερο, θα ήθελα να σταθώ σε ένα ζήτημα που συζητιέται εδώ και πάνω από έναν αιώνα και γενικά παρουσιάζεται με τη μορφή διλήμματος: μεταρρύθμιση ή επανάσταση; Στο πρόταγμα μιας αυτόνομης κοινωνίας που έχω κατά νου, η μετάβαση σε αυτή την κοινωνία συνεπάγεται ριζικό μετασχηματισμό. Μέχρι πού φτάνει αυτός ο μετασχηματισμός; Λέω ευθύς εξαρχής ότι το ερώτημα είναι παραπλανητικό αν διατυπωθεί ως απλά αντίθεση μεταξύ μεταρρύθμισης και επανάστασης. Όπως σημείωνα πρόσφατα, αν ισχυριστούμε ότι μια αλλαγή δεν είναι ποτέ «ριζική» με την έννοια της tabula rasa,διατυπώνουμε μάλλον μια τεράστια κοινοτοπία και μάλιστα ταυτολογία. Τέλος πάντων· καλύτερα όμως να το λέμε. 

ΟΙ ΟΡΦΙΚΟΙ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΡΦΙΚΟΥΣ ΠΡΟΗΛΘΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑΣ, ΤΗΣ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑΣ, ΤΗΣ ΘΕΟΓΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ 

Χιλιάδες χρόνια πριν εμφανιστούν οι Αιγύπτιοι, οι Χαλδαίοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Φοίνικες και οι άλλοι λαοί της Ανατολής, οι Ορφικοί, όπως αποδεικνύεται από τα κείμενα που μας κληροδότησαν, είχαν διατυπώσει τις θεωρίες τους περί Σύμπαντος, περί Φύσης, περί Ζωής κ.λ.π. Τις θεωρίες αυτές ούτε τις γνώριζαν, ούτε ήταν σε θέση να τις διατυπώσουν οι άλλοι αρχαίοι λαοί, όπως έχει εξακριβωθεί από τους ύμνους του Ορφέα. 

ΑΡΡΗΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Τα διασημότερα από τα αρχαία μυστήρια ήταν τα Ελευσίνια που τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια στην πόλη της Ελευσίνας προς τιμήν της Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης. Οι μυημένοι φημίζονταν σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο για την ωραιότητα των φιλοσοφικών τους αντιλήψεων και τα υψηλά κριτήρια ηθικής που βίωναν στην καθημερινή τους ζωή.

Εξ αιτίας της υπεροχής τους τα Μυστήρια αυτά διαδόθηκαν στη Ρώμη και την Βρετανία, αλλά αργότερα οι τελετές μύησης υποχώρησαν και στις δυο αυτές χώρες. Τα Ελευσίνια Μυστήρια ιδρύθηκαν από τον Εύμολπο σε χρονολογία που χάνεται στα βάθη της αρχαιότητας αλλά μέσω του Πλατωνικού φιλοσοφικού συστήματος οι αρχές τους διατηρήθηκαν μέχρι τις μέρες μας.