Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της και
εγώ ήμουν το κατασκερό ασφόδλι.
Πώς μ 'έσωσε το ξύπνημα μιας νιότης,
πώς εγελάσαν τα πικρά μου τα χείλη!
Σάμωσα τα μάτια της να μου είπαν ότι
δεν είμαι πλέον ο ναυαγός και ο μόνος, και
ελύγισα σαν από τον ψυχρό,
εγώ που έκανα πέτρα κάνει την πόνο.
πηγή: linkedin